Vandaag de wandeling gemaakt die al een poosje op mijn verlanglijstje stond: van Hoenderloo naar Loenen. "Waarom naar Loenen?" zult u lezer zich ongetwijfeld afvragen. Jaren geleden kwam ik voor het eerst in Loenen met vriend Ab; hij heeft mij de laatste jaren over de hele Veluwe meegezeuld en zo kwam ik ook in Loenen en zag daar bij het kerkje, op het belendend kerkhof een steen met wel zo'n terechte en geestige laatste groet van degene die daar al een kleine honderdvijftig jaar zijn graf aan het vullen was. Ik wilde die steen gewoon nog eens een keer aanschouwen en dat lukte vandaag dan ook.
De wandeling had ik door Komoot zelf laten ontwerpen; was 12 kilometer lang en voerde mij door fraaie en merkwaardig verlaten streken; afgezien van een paar hondelaars heb ik niemand kunnen begroeten onderweg. Vind ik niet zo'n punt hoor; ik gun iedereen z'n pleziertje in de natuur en afgezien van kabaal makende motorrijders en onvoorzichtig manoeuvrerende mountainbikers vind ik het prima als ik de paden met anderen moet delen. Overigens vind ik "stilte" het mooiste geluid in de natuur zeker met de basso continuo van ruisende bladeren en vogel gekwinkeleer.
De aanloop in Hoenderloo ging de eerste paar kilometers over verharde paden, maar toen dat eenmaal werd onderbroken door het eerste zandpad was er ook geen houden meer aan. Ik geloof dat ik, afgezien van de oversteek hier en daar over de "wegen der beschaving" geen asfalt of steen meer heb belopen.
Langs heidevelden en vooral door bosgebieden liep ik naar Loenen terwijl "Truus", de speach control van Komoot mij op het juiste pad hield. En daar doemde Loenen op met het kerkje. De bus reed net voor m'n neus weg zodat ik alle tijd had om op het kerkhof te gaan kijken. De steen met het geestige opschrift stond prominent vooraan bij de ingang van het kerkhof; dat zal wel geen toeval zijn.
Het opschrift: "Wat gij nu zijt, was ik voor dezen. Wat ik nu ben zult gij ras wezen." En ik moest er inderdaad weer ontzettend om lachen, want zo is het wel en maar goed ook. Zoals Roos ook zegt: "het leven is als domino steentjes, het wordt telkens doorgegeven.
Ik reisde door naar Roos en heb 's-avonds lekker gebridged. Daarna nog een wijntje thuis en toen was de koek ook wel volledig op; wat was ik moe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten