De hele dag in Tivoli

 Vandaag werd het 12e lustrum van de VvhL, de "Vereniging vrienden van het Lied" gevierd met een gevarieerd liedfestival dat plaatsvond in het theater Tivoli in Utrecht. Het begon al om tien uur met een alleraardigste voorstelling verzorgd door studenten van het Utrechts conservatorium. Erg afwisselend en zowel theatraal als in een opera als prachtig gezongen liederen. 
Daarna een openingsrede van de nieuwe voorzitter Leo Samama; een beleidsvoornemen voor de komende tijd maakte een belangrijk onderdeel uit van deze rede die tevens teruggreep op het allereerste begin. Hoofdthema's waren bij de oprichting toch vooral het doen uitvoeren van het Lied buiten de grote podia en vooral gericht op jonge musici en Nederlands repertoire. De charme van onze vereniging is inderdaad dat de uitvoeringen plaatsvinden in kleine kring, vaak in de vorm van huisconcerten met in beginsel jonge zangers en begeleiders die daarmee de gelegenheid krijgen om op te treden. Roos en ik hadden al opgemerkt dat het met de leeftijd inmiddels niet meer zo nauw wordt genomen en dat inmiddels veel van de vast optredenden niet meer aan het criterium jong voldoen. Kennelijk is het nieuwe beleid nu gericht op verjonging van de groep van musici die op de podia van de vereniging kunnen uitvoeren. Van Nederlands programma is nauwelijks sprake geweest, althans heb ik, afgezien van een uitvoering van "suja, suja prikkeltje", nooit een NLs talig lied horen uitvoeren. Nu vind ik Duits ook wel de voorkeur hebben en heb ik zeer veel verschillende talen gehoord in de liederen op de diverse podia, waaronder zelfs Russisch naast de bekende talen als Duits, Frans en Engels en soms zelfs Zweeds en Tsjechisch, maar niet of nauwelijks NLs. We gaan het meemaken.
In ieder geval was het vervolg van het programma een schitterend recital van Maartje Rammeloo, sopraan Cécile van de Sant, mezzo-sopraan en Ernst Munneke achter de vleugel. Was heerlijk om mee te mogen maken ondanks het Tsjechisch, allemaal liederen van Dvorak. Dat is toch wel heel bijzonder zo'n heel programma van duetten; heerlijk om naar te luisteren. Vervolgens luisterden we naar verschillende dingen; zo ging ik naar een lezing van Dinant Crouwel; een zeer diepgaande analyse van tekst en muziek van het gedicht Mondnacht van Eichendorff, getoonzet door Robert Schumann. Een lied dat Roos en ik, met aan mijn kant geen enkel begrip voor de diepere betekenis van het gedicht, hebben uitgevoerd. Het heeft zo ontzettend veel meer diepgang dan ik ooit had kunnen vermoeden; ik het het in ieder geval met meer aandacht en langzamer moeten spelen destijds. Het eind van het festival was de "blind date" die Roos had met een zangeres, docent die ons niet onbekend was; wij hebben haar zien optreden enkele jaren geleden bij de vrienden: Claudia P. Fantastisch zoals de interactie tussen Roos en de docente plaatsvond. Een professionele pianist zorgde voor de begeleiding. Roos wil meer gaan zingen en neemt wellicht ook weer wat les en ik heb mij voorgenomen om haar weer te gaan begeleiden. Moet er alleen wel een wat betere verlichting komen bij de vleugel, maar daar gaat ze voor zorgen!