De zon kwam boven de kim

Het riet werd warm afgevoerd

De wekker ging al om kwart voor 5 af; rietruimdag vandaag in de Eilandspolder. Het regende niet dus kon ik met de fiets naar het station. Maar eerst rustig ontbijten, de tas inruimen en een kop koffie. Het OV liep als een zonnetje. Ab appte nog of er nog vertraging was, maar ik kon melden dat ik op schema zat. Bus 314 naar Hoorn stond keurig op mw te wachten bij het busstation op Amsterdam CS en daar gingen we op weg naar Edam busstation waar Ab altijd op me staat te wachten. Onderweg zag ik voor het eerst sinds vele jaren de zon opkomen; die prachtige ronde, oranje bol die zich koninklijk verheft om de aarde weer van warmte en licht te voorzien; een proces dat inmiddels al zo'n 6 miljard jaren plaats vindt, zo peinsde ik. Geen wonder dat dit onmisbare hemellichaam door de vroegere generaties tot god verheven werd.
Aangekomen overhandigde ik de rugzak direct aan Ab en spoedde mij naar de ouderwetse pisbak die het busstation gelukkig nog rijk is. Daarna op naar de Rijp voor "de taart". 
Gezellig om weer bij elkaar te zijn bij de werkschuur. Er was vandaag iets bijzonders; Ard Schenk en een oudere mevrouw kwamen vanwege de uitreiking van een kunstwerk dat deze mevrouw uit waardering voor ons werk in de Eilandspolder voor ons had geborduurd; een schitterend borduurwerk met de beeltenis van een vos. Met 70.000 kruissteekjes en vele kleuren borduurdraad en buitengewoon veel geduld had zij dit voor ons gemaakt! Het werd gewaardeerd en zal later door de langste persoon uit ons midden, Joost, worden opgehangen in ons clubhuis. Ik leidde de dame nog even aan de arm rond naar het botenhuis en in het clubhuis zelf en zij ging weer huiswaarts met Ard; zij woont aan de rand van de Eilandspolder en geniet ontzettend van dit fraaie landschap, vertrouwde ze mij toe. Kon ik me alles bij voorstelln.
Wij gingen er tegenaan; het riet was lekker droog en dus niet zo zwaar, maar ook goed brandbaar. Het werd dan ook "warm afgevoerd" zoals Ab dat eufemistisch noemt.