 |
| Allemaal verdroogde zaailingen |
Dit jaar hadden we een behoorlijk nat voorjaar, bijzonder gunstig voor de zaailingen, met name van de eiken. Op sommige plaatsen stonden ze met honderden dicht op elkaar. Uit één van de boeken over bomen die ik de laatste weken heb gelezen had ik opgemaakt dat de kans dat een eikel daadwerkelijk tot een boom uitgroeit afhangt van verschillende factoren; komt hij op een geschikte plek terecht? krijgt hij op die plek genoeg water en licht? Zo ja, dan kan hij wortel schieten; dat zie je in de lente altijd op grote schaal gebeuren en dit jaar wel op bijzonder grote schaal door de vele regen.
Maar het is nu alweer enige tijd droog geweest en lijkt het voor heel veel van de piepkleine eikjes alweer finito. In de berm ziet het er troosteloos uit met al die verdorde zaailingen; hoort erbij. Van een eik hoeft in beginsel maar een enkele eikel tot boom te kunnen uitgroeien en in het leven van een eik kan deze duizenden eikels produceren die alle in beginsel tot een eik zouden kunnen uitgroeien, want: "iedere eikel kan het!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten