Een onbekend dalletje

 

Enorme stier bij de Geul

Het kan gewoon niet waar zijn; ik kom al tientallen jaren regelmatig in Zuid Limburg en heb zeker vanuit Schin op Geul zo vaak dit mooie landschap ingedoken. Maar toch heb ik het gevoel dat ik het verstilde dalletje met haar bloemenpracht niet eerder had bezocht; Roos had haar "track nose" weer eens optimaal in stelling gebracht. Vanmorgen hadden we eerst maar de trein van Valkenburg naar Schin op Geul genomen; Roos had de dag tevoren een track geconstrueerd, een rondje Schin. Aangekomen op het station liepen we even wat rond op de perrons, gewoon even de nostalgische gevoelens voeden. Het stationsgebouwtje wordt inmiddels alweer jaren als terrasje en koffietentje geëxploiteerd. De mevrouw van het etablissement kwam even poolshoogte nemen en ik groette haar vriendelijk. We liepen de track van Roos en die liep inderdaad nogal afwijkend tot wat ik normaliter altijd doe via Hotel Bemelmans. Terwijl we de track liepen stelde Roos af en toe wat bij; met name toen een jonge landman in stinkauto ons passeerde namen we een afwijkende route.

Antieke stationsbellen

Ze heeft er een neus voor hoor en dat zeg ik in alle positiviteit want ik was sterk onder de indruk. We liepen zelfs over een boerenerf naar een nauwelijks belopen paadje dwars door een bosje en kwamen in een mij volstrekt onbekend dalletje. We namen plaats op een bankje en genoten indringend van de schoonheid en de stilte. Heel af en toe kwam er een wandelaar of een cross fietser langs.
Uiteindelijk kwamen we weer in Schin via de route langs de Geul. Een terrasje lag voor de hand; het terras op het station zou het worden. Leuk ook om het oude stationsgebouwtje ook van binnen te kunnen bekijken. De allervriendelijkste meneer vertelde uitvoerig over de geschiedenis van station Schin; hij was echt een treinliefhebber. Op het perron stonden twee antieke stationsbellen; hij had ook een hele serie petten liggen. Dat bracht mij op het idee om de oude pet van mijn grootvader hier ter ruste te gaan leggen; veel interesse binnen zijn nazaten is er niet meer voor; is ook geen wonder na zo veel generaties.
En, niet te vergeten, hier wordt erg lekkere vlaai geserveerd. 's-Avonds hebben we weer gebridged en vrijwel achteraan geëindigd. Jammer maar helaas.