In de buurt waar ik woon hangen nauwelijks vlaggen, noch met koningsdag, noch met 4 mei en ook niet met 5 mei. En eerlijk gezegd heb ik er een beetje genoeg van dat ons nationaal gevoel zo wordt opgeklopt met het gedenken. Wanneer je wat langer rondloopt en ook een en ander hebt gelezen en gezien van de historie dan ga je toch wat op je kop krabben. Ik zou dat gedenken van oorlogsgeweld graag wat breder willen trekken; ik denk vooral aan die gruwelijke, massale oorlogskerkhoven, met name van WO I waar ik met vriend Peter C. ben geweest. De honderdduizenden jonge mannen die elkaar te lijf moesten gaan. Wij bezochten de kerkhoven van beide "kampen"; kampen die nu gelukkig alweer decennia verbonden zijn binnen de EU.
Wat Spanje"ons" heeft aangedaan tijdens de aanloop en gedurende de tachtig-jarige oorlog; wat Engeland, Frankrijk, daarbij bijgestaan door de bisschop van Münster en Keulen hebben uitgevroten in het oosten van ons land (1672); er is zelfs nog een Lodewijks linde die daaraan doet herinneren. Frankrijk dat enkele decennia later onder leiding van Napoleon vrijwel heel Europa, inclusief Duitsland onder de voet loopt; Duitsland, inmiddels verenigd onder Bismarck verslaat Frankrijk in 1870. Dan WO I en WO II waarvan we gemakshalve Duitsland maar de schuld geven en waar onze nationale herdenking voornamelijk om draait; het is ook vreselijk om bewoner van een land onder vijandelijke overheersing te zijn. Maar ik heb er ook moeite mee dat NL enkele maanden na die oorlog het zelfde deed met Indonesië, maar ook dat aan het eind van WO II steden als Dresden zonder oorlogsdoel zo onmenselijk vernietigd zijn. Dat alles speelt door mij heen zeker als ik dan als een soort nationalistisch reveille het onvolprezen Wilhelmus hoor. Wat doen wij mensen elkaar toch aan?!
Wat Spanje"ons" heeft aangedaan tijdens de aanloop en gedurende de tachtig-jarige oorlog; wat Engeland, Frankrijk, daarbij bijgestaan door de bisschop van Münster en Keulen hebben uitgevroten in het oosten van ons land (1672); er is zelfs nog een Lodewijks linde die daaraan doet herinneren. Frankrijk dat enkele decennia later onder leiding van Napoleon vrijwel heel Europa, inclusief Duitsland onder de voet loopt; Duitsland, inmiddels verenigd onder Bismarck verslaat Frankrijk in 1870. Dan WO I en WO II waarvan we gemakshalve Duitsland maar de schuld geven en waar onze nationale herdenking voornamelijk om draait; het is ook vreselijk om bewoner van een land onder vijandelijke overheersing te zijn. Maar ik heb er ook moeite mee dat NL enkele maanden na die oorlog het zelfde deed met Indonesië, maar ook dat aan het eind van WO II steden als Dresden zonder oorlogsdoel zo onmenselijk vernietigd zijn. Dat alles speelt door mij heen zeker als ik dan als een soort nationalistisch reveille het onvolprezen Wilhelmus hoor. Wat doen wij mensen elkaar toch aan?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten