Een daggie spitten

Poseren voor de foto

Vanaf het moment dat ik een eigen huis met tuin had - dat was in 1976 in Amstelveen - heb ik met genoegen het onderhoud, maar vooral het spitten beoefend. Lien zei wel eens dat er vast mensen in de buurt dachten dat ik iemand wilde begraven in de tuin. Ik weet nu ook niet meer wat me bezielde; ik was altijd maar aan het graven en spitten alsof ik loopgraven moest aanleggen; heerlijk werk vond ik dat.
In dat eerste jaar had ik een paar tomatenplanten gezet met geweldig resultaat. Een buurjongetje vroeg wat dat voor rode appeltjes waren; dat waren forse tomaten die daar zonder veel kennis mijnerzijds voor een voorbeeldige oogst zorg droegen.
Ook in Bilthoven heb ik altijd graag getuinierd en altijd stevig gespit. Het kippenhok moest enkele keren per jaar worden gekeerd vanwege de stank en de moestuin natuurlijk. Later werd ik die tuin wel zat en ik was dan ook wel opgelucht dat ik op een flat ging wonen. Maar sinds ik bij Theo mijn groenten koop begint het tuindersbloed weer een beetje terug te komen. En zo heb ik vorige week aan Theo gevraagd of ik hem misschien kon/mocht helpen met het omspitten, het voorbereiden van de grond.
Vandaag was het zo ver; de mest was binnen, de Paasdagen achter de rug. Ik meldde mij om 10.00 uur als afgesproken. Theo betoonde zich een goed leermeester. Ondanks mijn boven genoemde jaren van spitpraktijk heb ik veel van hem opgestoken; beetje netjes en schoon werken; alle mest, bladwerk en groen goed onder spitten. We werkten samen op waarbij ik onder de indruk kwam van de kracht van Theo, toch niet meer de jongste met z'n 81 jaar.
Roos had me 'smorgens nog voorgesteld om mee te doen met de les Pilates van Debbie. Leek me niet verstandig gezien de te verrichten inspanning. Was maar goed ook want toen we om 16.00 uur het eerste deel afsloten had ik het ook wel gehad. En toen moest ik nog bridgen ook 'savonds. Ging minder slecht dan de laatste drie keer. Als een blok geslapen. Morgen weer een stuk spitten; ben benieuwd hoeveel spierpijn ik zal hebben.