CEO of president

Toen ik Roos aangaf dat ik al die ellende van oorlogsboeken e.d. zo zat werd gaf ze mij als leesadvies: 'De laatste krant',  van Bram Logger en Roelof de Vries. Dit boek beschrijft een opeenvolging van managementblunders rond het verschijnen van "weer zo'n gratis krant" nadat de Metro, inmiddels het lijfblad van treinreizend NL, was verschenen. Een CEO werd aangesteld, niet omdat hij een baan zocht maar meer omdat hij van zijn huisarts het advies kreeg om weer wat te gaan doen nadat hij ziek was geweest. Voor het geld hoefde hij het niet te doen; hij was puissant rijk geworden bij de verkoop van zo'n telefoonbedrijf aan KPN.
Het geblunder was niet echt hilarisch maar meer stuitend. Het smijten met miljoenen en het manipuleren van hardwerkende mensen die best geloven in de zaak stond mij bijzonder tegen. Ik heb het boek niet uitgelezen; het was een eindeloze herhaling van stommiteiten met als eindresultaat een blad waar geen belangstelling voor bestond en dat in korte tijd weer verdween. Ik kan het mij niet eens herinneren terwijl ik toch altijd met OV heb gereisd.

Een boek van heel andere signatuur betrof "De laatste honderd dagen van JFK", de Amerikaanse president John F. Kennedy die in 1963 werd vermoord in Dallas. Ongelooflijk wat deze man allemaal aan grote kwesties tegelijk aan zijn fiets had hangen en die met een scherp persoonlijk beleid van rechtvaardigheid en streven naar harmonie tot een oplossing wist te brengen. Dwars tegen zijn adviseurs in wist hij de meest heikele kwestie van de twintigste eeuw tot een goed eind te brengen, de Cubaanse crisis waarbij het een haartje gescheeld heeft of WO III was uitgebroken met wederzijdse bombardementen met atoombommen. Maar ook de rassenkwestie en de détente met de USSR heeft hij gezocht. Dat hij een rokkenjager was dat verbaasde me niet; macht is erotiserend, dat is bekend. Een aanrader trouwens.
Natuurlijk is CEO van een NLs bedrijf, hoe groot ook onvergelijkbaar met het presidentschap van de VS, maar het gigantische verschil in management kwaliteit trof mij wel zodanig dat ik het in een Blog wilde verwerken.