Met z'n achten naar de IGC

Cees, Anneke en Esther aan de borrel vooraf aan het diner

Vanavond een gezellige eet-reünie met een stel leden van mijn dispuut PROIRA met hun partners bij de Industrieele Groote Club op de Dam in Amsterdam. We waren met z'n achten: Anneke de Regt met haar partner Cees, Jantine met partner René, Chris Struiksma met partner Esther en Roos en ik natuurlijk.

Jantine en Chris vol aandacht voor de lezing

Wij Proiraten hadden om 18.00 uur afgesproken in de hal van de IGC. Roos en ik waren ruim op tijd om de anderen op te kunnen vangen, ach dat was niet echt nodig want de organisatie van de IGC is uitstekend. Je wordt ontvangen en geregistreerd; je jas wordt aangenomen en je wordt gewezen waar je verwacht wordt. Chris belde me met de vraag waar de IGC eigenlijk was; hij stond voor de plek waar hij dacht dat het was, niet wetende dat er vroeger twee van deze clubs op de Dam waren, de Groote Club en de Industrieele Club, later gefuseerd tot de Groote Industrieele Club, de IGC. Met behulp van de telefoon en wat handgebaren kon ik duidelijk maken waar hij moest zijn. Inmiddels waren Anneke en Cees ook gearriveerd. Een SMSje van Jantine dat ze wat vertraging hadden vanwege de trein, maar dat viel mee; even later was het gezelschap compleet.
Ik heb al jaren van de IGC een chip-kaartje waar je mee moet afrekenen in de bar, een Introduceepasje en bood daarmee eenieder een welkomstborrel aan in de bar en na kennismaking met Paul Vernooijs stonden we al snel met elkaar te praten. Gezellige ambiance die ook noodt tot genoeglijke kout; geen kabaal van onnodige achtergrondmuziek.

Anneke en ik en een dame van de
voortreffelijke bediening

Om 19.00 uur gingen we aan tafel. Het thema van deze avond was vis. Tussen de gangen door hield een dame van een organisatie die zich druk maakt over duurzaamheid - hoe versleten is dit woord inmiddels - en maatschappelijk verantwoorde consumptie van dit kostelijk voedsel. Er gaat nogal wat mis in de zee door overbevissing, ontsnapte kweekvis, antibiotica etcetera, dat moge duidelijk zijn. Voor  mij was er weinig nieuws in dit verhaal. De spreekster had wel wat communicatieles mogen nemen; het geheel was nogal warrig maar goed bedoeld. En de gangen wisselden elkaar af terwijl de wijn ruim werd geschonken. We vermaakten ons kostelijk en lieten het ons intussen goed smaken.

Roos en René

We hadden een voor ons achten gereserveerde tafel. PROIRA was niet voor niets een gezelligeidsvereniging; het was weer bijzonder genoeglijk, niet in de laatste plaats door de aanwezigheid van de partners; leuk om de partners van je vrienden te leren kennen.
Na het diner nog koffie in een andere ruimte met leren banken en gezellige hoekjes. Daar heb ik helaas verzuimd om foto's van te maken.