 |
| Jozef Israëls "Langs moeders graf" |
Vandaag weer naar de TT in het van Gogh museum van Munch en van Gogh. Die marketing jongens van het museum zijn handig; in een e-mail werd aangegeven dat het 'smorgens veel minder druk was in het museum dan in de loop van de dag. Nou was ik toch al van plan om nog een keer te gaan en ik wilde de catalogus van deze schitterende TT aanschaffen. Beetje vroeg opgestaan; Roos ontmoet op het station; zij ging Oudemans-thee halen in Zutphen bij "De Pelikaan". In Amersfoort scheidden zich onze wegen en even over 10.00 uur, maar binnen de tijd van mijn "time-slot" was ik weer binnen. Heerlijk om al die schilderijen opnieuw te zien. Jozef Israëls "Langs moeders' graf" intensief bekeken; geweldig zoals het verdriet in het gezicht van de vader is weergegeven en de vragende angst in het gezicht van het jongetje dat opkijkt naar zijn verdrietige, op dat moment niet-toegankelijke vader met de baby op zijn arm. Natuurlijk weer de portretten van de penseel van van Gogh. Ik begin ook Munch wat meer te waarderen; is een tijdgenoot van Vincent en hun levensloop is, afgezien van het door Vincent zelf gekozen einde, behoorlijk parallel. Munch vond Vincent een genie en daar had hij volstrekt gelijk in. Had ik vroeger nog wel eens aanmerkingen op zijn misschien wat slordige penseelvoering, daar kom ik nu geheel van terug. In zijn laatste paar maanden heeft hij meer dan 1 schilderij per dag gemaakt; woeste en intensieve wrochtsels van een getormenteerde geest met een geniale kwastvoering.
Zowel op de heenweg als de terugweg met de tram ervoer ik Amsterdam als een verademing in vergelijking met het zo hectische Londen. De musea waren weergaloos, maar die stad is mij net een maatje te groot; dan ervaar ik Amsterdam, ondanks het file-lopen op het Damrak vanwege de toeristenstroom, toch wel meer als "de menselijke maat".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten