De autobiografie van Oliver Sacks |
Inmiddels is Oliver Sacks op ruim tachtig jarige leeftijd overleden. Ik heb zijn autobiografie inmiddels ter hand genomen en ben deze aan het lezen. Ik ben nog niet eens op de helft maar de stijgende verbazing waarmee ik de levensgeschiedenis van deze bijzondere neuroloog mag beschouwen noopt mij om nu alvast wat stoom af te blazen.
Oliver is toch primair een buitengewoon betrokken arts; hij heeft alles voor het welzijn van zijn patiënten over. Daarentegen is hij slordig, onhandig en leeft hij ongelooflijk onbesuisd. Hij rijdt motor als een duivel, heeft in zijn twintiger jaren verdovende middelen gebruikt in een mate dat het een wonder is dat hij "normaal" is gebleven. Maar het meest verbaast me toch dat hij aan body building heeft gedaan op de zelfde overdreven manier als die ik soms om mij heen zie in de sportschool; had ik niet van deze intellectueel verwacht met zijn zachtaardige uitstraling.
Wat mij wel heeft beïnvloed is zijn bijna manisch aandoende behoefte om boeken te schrijven; om de waarnemingen die hij in zijn neurologische praktijk maar ook bij zichzelf ervaart op te schrijven en te verspreiden. Ik vermoed dat hij dat niet heeft gedaan om er rijk of bekend van te worden maar puur om de kennis over te dragen; een normale neiging als je uit de wetenschap komt. Het heeft mij in ieder geval zodanig geïnspireerd dat ik heden overweeg om mijn gedachten eveneens op een coherente manier op te gaan schrijven, wellicht in de vorm van een boek en wat minder hap snap als in deze Blog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten