 |
| Schitterend zelfportret van een mij onbekende schilderes |
Nog zo'n gigant onder de culturele verzamlingen: de National Gallery, net als het Britisch museum vrij toegankelijk. Je hoeft er niet eens je rugzak af te geven. Het British museum en the national gallery zijn zo immens groot dat het ondanks de enorme toeloop in de tentoonstellingsruimten reuze meevalt; je kunt alles prima bekijken. En alles, dat betekent echt veel. Een grote zaal vol met schilderijen van Rubens. "Kijk daar eens Roos, een Vermeer", en inderdaad een ons onbekend werk van Vermeer en niet eentje, maar meerdere. Een hele rits schilderijen van Rembrandt, waaronder
het bekende teken aan de wand: "Mene mene tekel ufarsin", vertaling "geteld, gewogen en te licht bevonden".Ik kreeg zelfs het gevoel dat er hier meer Rembrandts hingen dat in het Rijks, maar dat zal niet waar zijn. Maar ook de andere grote zzeventiende eeuwse schilders waren goed vertegenwoordigd.
Maar daarnaast ook werk uit de middeleeuwen in heldere kleuren. We raakten niet uitgekeken, totdat de verzadiging ook hier intrad. Na drie dagen van intensief museumbezoek was ik lichtelijk uitgeput.
Toen op zoek naar Douwe; zijn telefoon deed het niet; het hotel konden we niet zo een twee drie vinden. Ik ging uitgevloerd ergens zitten en Roos ging nog wat verder zoeken. Even later kwamen ze met z'n tweetjes de hoek om. We hebben bij een Indiaas restaurant wat gegeten en toen zijn we op tijd afgetaaid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten