Naar Zandvoort aan de zee

Hugo schept zijn beroemde macaroni met spek
en kaas voor marjorie. Smaakt ouderwets lekker!

Eigenlijk hadden we vandaag riet moeten ruimen; we konden helaas niet met Adriaan meerijden en we hadden al uitgerekend dat we dan zo'n twee en een half uur onderweg zouden zijn; dat werd ons toch echt te bont. Dus overslaan; volgende keer naar Texel voor de afsluiting van het seizoen.
Roos had zin om lekker langs het strand en door de duinen te wandelen. Het was vandaag een prachtige zonnige dag; het leek wel of de maand mei was aangebroken. Zandvoort leek ons het handigste; makkelijk te bereiken met de trein en je zit in een mum van tijd op het strand.
Maar nee, eerst het dorp in en een gebakken vissie scoren. De firma Guijt aldaar verkoopt kibbeling die is gemaakt van kabeljauw; dat is toch wel het lekkerste. We kochten een grote portie. Dat bleek een heel pond te zijn en dat was zelfs voor ons tweetjes wat te veel. Op een bankje bij de viskraam zaten we van de eerste zon te genieten en van het bakje vis. Leuk uitzicht daar op het pleintje van Zandvoort. We waren nog eerst bij het café de klikspaan langs geweest; daar was ik in vroeger jaren een paar keer geweest; het was destijds een gezellig eetcafé; nu was het een rookcafé; tot mijn verbazing zat men binnen gewoon te roken?! Geen eetcafé meer in ieder geval.
Na de vis door het dorp slenteren; Roos moest nog even een schoenenwinkel in voor een paar laarsjes; niet geslaagd dus op naar het strand. Heerlijk tegen de wind in richting Bloemendaal gewandeld. Zon alom, allemaal wandelaars, gezellige drukte op het strand. Aangekomen bij strand Bloemendaal hebben we een kop warme chocolademelk genomen met een overheerlijk stuk gebak. En vervolgens door de duinen gestruind. We dachten dat er paden liepen maar dat was niet het geval; het waren wildpaden van herten. Ik zag met m'n verrekijker nog wel een vogel die ik voor een roodborsttapuit vrouwtje heb gehouden, maar ja, wie ben ik?!
Je kon niet echt in het duin wandelen dus zijn we via het wandelpad langs de weg richting Overveen gegaan. Na enkele kilometers was er een stuk waterinfiltratieduin en daar hebben we nog een uurtje op een bankje in de zon zitten genieten alvorens we de trein weer in doken.
We hoefden niet te koken; Hugo en Marjorie zouden langs komen om iets op te halen en Hugo zou zijn beroemde spek met kaas pasta maken. Verbazend hoe veel we met z'n viertjes hebben weg gewerkt. Het was heerlijk; smaakte als ouderwetse macaroni met ham en kaas.
En Marjorie had nog een heelijk dessert gemaakt. Ze vertrokken weer iets over negen uur en een half uur later lagen we te pitten. Vermoeiend zo'n dag wandelen in de zon.