De kindertjes van Frankrijk

Rudolf licht iets toe over de componist Diepenbrock

Gisteravond vroeg Margreeth mij wat ik zoal deed nu ik niet meer werkte. Dan noem je een voor de hand liggend rijtje van activiteiten op als wandelen, musea bezoeken, bridgen, koken, tuinieren, vakantie vieren en natuurlijk van muziek genieten. En dat laatste was vandaag weer aan de orde; wat heb ik toch een ontzettend leuk en afwisselend leven!
Vandaag was er een bijzonder concert van de Vrienden van het Lied, ditmaal in Teteringen, bij Breda. Uitvoerenden waren Irene Maessen, sopraan en Rudolf Jansen aan de vleugel. Ik ben al jaren bewonderaar van Rudolf; in mijn laatste studentenjaren had hij een wekelijks weerkerend programma op de radio en dat heb ik langdurig gevolgd. Toen ik hem daar een keer over aanspraak wist hij zich dit programma niet meer te herinneren, het was ook wel lang geleden ergens eind zestiger jaren.
Het programma van vandaag bestond volledig uit Franstalige liederen; vooral Debussy en Ravel, maar ook Diepenbrock, een door Rudolf bewonderde componist.
Ik vond het een prachtig programma en heb erg genoten van de interpretatie van Irene en Rudolf; de begeleiding was razend moeilijk en natuurlijk speelde Rudolf het schijnbaar moeiteloos. Het leuke van deze concerten is de ongedwongenheid; er wordt tekst en uitleg gegeven; de gedichten die ten grondslag liggen aan de liederen worden in vertaling voorgedragen. Ik kende geen enkele van de uitgevoerde liederen.
Het laatste lied was van Debussy; ook de tekst had hij zelf geschreven. Het was naar mijn mening vooral een akelig nationalistische tekst die overigens wel ging over het lijden van de Franse kinderen onder het geweld van de vijandige acties. Het eindigde in een oproep tot glorie van Frankrijk; het leek wel of ik de Gaulle zelf hoorde.
Na afloop spraken we met de uitvoerenden. Dat is ook zo'n leuk aspect van deze concerten; de uitvoerenden mengen zich onder het publiek. Zo konden wij onze blijken van waardering uitspreken tegen beiden. Rudolf was erg onder de indruk van het laatste lied; dat er nu weer zo'n ellende in de wereld is in Syrië en in de Oekraïne trok hij zich erg aan: "die arme kinderen".