Heiligen Abend in Kalterherberg

Tijdens het diner

We komen al zo'n 20 jaar in Kalterherberg. De eerste keer dat ik er doorheen kwam was samen met Dick en Hugo. Hugo was nog zo jong dat hij niets hoefde te dragen. We hadden toen wild gekampeerd ergens langs de Fuhrtsbach en gingen richting Eupen; de route voerde door Kalterherberg. Bij die gelegenheid had ik gezien dat er een groot hotel was: Hotel Hirsch. We waren toen verder het Hoge Veen op gegaan. Later kwam ik er met Roos bij een wandeling over de Hoge Venen waarbij we door de hitte en het zweten zoveel zout hadden verloren dat we er beiden helemaal beroerd van waren geworden; in een restaurantje hebben we soep besteld en ongehoord veel zout resp. maggi gebruikt. Later ben ik heel vaak in Hotel Hirsch geweest met het gezin, de kinderen en met Roos; de Hoge Venen waren jarenlang en eigenlijk nog steeds een favoriet wandelgebied en Hotel Hirsch een eenvoudig familiehotel waar het goed toeven was.
Zeer genoeglijke herinneringen heb ik aan de bezoeken tussen kerst en oudjaar. Die keer dat ik met Hugo en Peter was en dat we ons klem hebben gegeten aan ganzenbout.
Telkens wanneer ik met de bus in de richting Monschau rijd moet ik aan die keer met Arja denken. Ze was toen een klein meisje van een jaar of 8 à 10 schat ik, de enige keer dat ik haar alleen heb meegenomen op een wandeling in de Eifel. Op de heenweg hadden we ontzettend pech met de bus; de bus van Maastricht naar Aken deed er eindeloos over. We hebben toen maar een uur genomen in Aken want ze moest echt even van de bus bijkomen. In de bus naar Monschau schreef ze iedere plaats waar we doorheen kwamen op in een schriftje; vond ik zo lief en daar moet ik altijd aan denken als ik door Imgenbroich kom met de bus; ik zie haar nog schrijven dat kleine dochtertje van me.

Het hutje van Arja

Ook moet ik vaak denken aan dat hutje waar ik met haar heb geschuild bij die wandeltocht vanwege een onweer: het hutje van Arja. Ze heeft toen met haar regenjasje aan en haar laarsjes aan zitten plassen bij dat hutje; vond ze maar gek zo in de regen.
En nu met Roos kwam ik er weer langs en heb er een foto van gemaakt. Het was deze keer helemaal een tocht vol herinneringen zo richting Höfener Mühle; was ik al zeker 10 jaar niet meer langs geweest: het gedenkteken, de helling met de echo, de overgang van de sneeuwgrens.
Terug in het hotel een lekker glaasje van de lokale Schnaps, Els geheten en Roos een biertje. Even lezen en opknappen voor het diner waarmee de Heiligen Abend wordt ingeluid. Het was reuze gezellig en we hebben heerlijk gegeten. Management en personeel deden ontzettend hun best om het iedereen naar 't zin te maken. Fijne avond en we rolden voldaan het bed in.