Zat ik vorige week met Roos bij de uitvoering van Medea door Opera2day daar zit ik terwijl ik dit schrijf naar de prachtige aria uit "Dido an Aeneas" van Purcell te luisteren. Beide gebaseerd op die oeroude verhalen. Ken ik het verhaal van Jason en Medea uit "de argonauten", ons overgeleverd van de hand van Apollonius van Rhodos, daar is het liefdesverdriet van Dido, de koningin van Carthago ruim 2000 jaar geleden uit de pen van Virgilius gevloeid. En die beide mythische verhalen weten me nog telkens te ontroeren en niet alleen vanwege de prachtige wijze waarop Cherubini en Purcell die hebben getoonzet. Het zijn niet voor niets eeuwenlang overgeleverde en voor diegenen die daar voor open staan nog steeds aangrijpende en betekenisvolle verhalen die onze cultuur gevormd hebben tot wat zij heden nog steeds is.
Het is nu ruim 10 jaar geleden dat ik mij geroepen voelde om me te verdiepen in "de klassieken" en ik kan niet anders constateren dan dat het mijn cultureel bewustzijn sterk heeft beïnvloed. Ik kan het eenieder aanbevelen om dit te doen; levert je meer op dan TV kijken of de krant lezen har har.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten