Groen Rechts

Roger Scruton

In een exemplaar van de NRC (24 februari 2012) dat ik in de trein vond, stond een bijzonder interessant boekbespreking; het boek "Groene filosofie", met als ondertitel "Verstandig nadenken over onze planeet". Het boek is van de hand van Roger Scruton, die wordt geafficheerd als conservatief filosoof. De boekbespreking was van de hand van Maartje Somers; zij geeft op een mij zeer aansprekende wijze weer hoe de discussie omtrent het milieu is verlopen. Helaas kan ik deze boekbespreking niet direct op Internet vinden, dus een link zit er niet in. Om het hele verhaal over te typen is evenmin een optie. Dan maar een een zeer korte samenvatting, voorzien van mijn "gedachten-associaties", en een verwijzing naar een bijzonder interessant opstel over de filosofie van Scruton.
Maartje Somers vraagt zich af hoe het met Groen Rechts gaat. Interessante vraag; destijds werd ik lid van D66 omdat ik dacht dat dit een Groen Rechtse partij was; niets bleek minder waar; aangevoerd door opportunist Wijers bleek het helaas een rücksichtlose neo-liberale club waar ik me dan ook van heb afgekeerd. Groen Rechts, conservatief milieubeleid; het was een VVD item weet ik nog toen ik via Slow Food nauw contact had met Jos vL, actief in de landelijke milieu commissies van de VVD. Tot Jos' en ook Maartje Somers' verbazing heeft de VVD het milieu ergens in 2008 om electorale reden tot non-issue verklaard. Maar dan nu Roger Scruton, een conservatief die het goed voor heeft met het milieu en het niet, opportunistisch, cynisch, tot een terrein voor de bekende geitenwollen sokken dragers degradeert; natuurlijk gaat het ons allen aan. Hij komt tot de conclusie dat de linkse lobbies en bureaucratische (internationale) instituties er volstrekt niet in geslaagd zijn om het schip te keren. Daarnaast constateert hij de kern van het ontbreken van milieu-interesse bij de meeste aardbewoners vanwege de "onzekerheidsfactor"; misschien komt die ramp niet? En waarom zou je moeite doen voor iets of iemand die je niet kent: een kikker in het oerwoud, nog niet-geborenen (de toekomstige mensen op onze planeet).

Immanuel Kant

Scruton definieert het begrip oikofilie: het houden van de eigen omgeving, kleinschaligheid, menselijke maat bij uitstek; het willen behouden zoals het er nu uitziet, of in een fraaier verleden, uitzag. Daar valt wat voor te zeggen; ik mag graag weg peinzen boven oude foto's van een stad zonder auto's, van een landschap met zichtbare stilte en onbedorven verten.
Kleinschaligheid, de menselijke maat, de zelfde items als die van Carlo Petrini, daar houdt Scruton het uiteindelijk op; en dat spreekt mij aan.
Ik wil dit boek natuurlijk lezen, maar het ligt nog lang niet bij de bieb als het er ooit al komt. Daarom even gekeken wat wel van deze schrijver/filosoof in de bieb aanwezig was; een paar boeken over andere filosofen. Het boek van Scruton over de filosofie van Immanuel Kant heb ik ter hand genomen; Kant schijnt, aldus de achterflap de belangrijkste moderne filosoof te zijn. Ik kon er, als van alle filosofische traktaten die ik tot dusver probeerde te doorgronden, geen chocola van maken. Immanuel Kant was een typische oikofiel; hij verplaatste zich gedurende zijn hele lange leven (1724-1804) nooit meer dan 40 km van zijn geboorteplaats Königsbergen in Oost Pruisen, het huidige Kaliningrad in Rusland.