Lege artis verbonden

Vanmorgen vroeg naar Joke vertrokken. Ik vertelde haar over m'n val van gisteren en toonde haar m'n gekwetste hand met snee. Was keurig dicht en bloedde geenzins, ik wilde het aan de lucht doen helen en genezen, maar daar kwam niks van in. Keurig, ingesmeerd met lanoline, een pleister in de vorm van een zwaluwstaart, keurig afgeleverd.

We bespraken een aantal serieuze zaken, heerlijk met zo'n volwassen dochter. Als bejaarde vader voel je in toenemende mate de gelijkheid, zo niet het overgeven van het estafette stokje van de maatschappelijke levensfase. Fijn en toch ook wat vreemd en vooral nieuw gevoel.

In de loop van de avond stuurde ik haar nog een WhatsApp bericht dat ze de wond zo netjes, "lege artis" had verzorgd. Ze moest daar hartelijk om lachen. Was een fijne dag geweest zo samen met kleinzoon Mees, die bij mij vooral oude herinnering aan z'n moeder opriep toen zij nog zo klein was, Nokia sabbelend, warrige blonde haartjes en lieve blauwe oogjes terwijl ze op het potje zat.

Trouwens, ook heerlijk geluncht met door Joke toebereid pompoensoep.