Hij kende Stuart Kauffman

Gisteravond, tijdens de nazit van het concert heb ik nog kort gesproken met Sander Bais, in dit geval de dichter van de tekst waarop Rita Hijmans haar liederen had gecomponeerd. Roos had mij op zijn wetenschappelijke achtergrond gewezen en daarover kwam ik heel kort met hem in gesprek, vanzelfsprekend over mijn hypothese over de voorstadia van het ontstaan van het leven uit afkoelend sterrenstof. In minder dan geen tijd belandden we in ons korte gesprek bij de door mij zeer bewonderde Stuart Kauffman, in mijn ogen de grote man in de theorie van ordening in complexiteit. Sander had op het Santa Fé instituut gewerkt en had met al die groten gesproken dus ook met Kauffman. Daarover had ik nog graag met hem door willen praten.

Maar hij vertelde mij ook dat er inmiddels in wolken van afkoelend plasma complexe moleculen waren aangetoond. Daarmee is naar mijn gevoel mijn al zo lang sluimerende hypothese afgerond. De rest is "gewoon" Darwinistische ontwikkeling, mede op basis van de convolutie zoals vorm gegeven door de grote Lynn Margulis. Ik heb nu op m'n ouwe dag de periode van 50 jaar nadenken afgesloten en voel grote tevredenheid. 

Wat nog resteert wordt een verhaal over de geschiedenis van dat denkproces, dat begon in 1976 met mijn gesprek met Harry van Kruiningen over zijn serie schetsen van hoe het leven op aarde was ontstaan; hij wilde van een biochemicus weten of zijn schetsen enige vorm van realiteit weerspiegelden. Ik had nog nooit over dit onderwerp zelfs maar nagedacht. En dan nu, na 50 jaar nadenken, gestimuleerd door wat ik hier en daar opstak uit boek (aangereikt door Roos) en krant is nu het doek gevallen. Net als in een gedicht van Roos in de serie "de grote wandeling" kan ik zeggen: "ik ben klaar!"