Zojuist vertrokken van de volkstuin om nog een stuk te wandelen in landgoed Sandwijck. Dan ga ik altijd even zitten op "het bankje van m'n vader". Ik geloof dat hij zelf nooit op dit bankje heeft gezeten; ik zat hier in 2003 met hem te telefoneren, zo kwam dit bankje aan haar naam in mijn herinneringen, alweer 22 jaar geleden inmiddels.
Nu ben ik zelf een ouwe man, onlangs 77 geworden. Ik zat al wat te knikkebollen en ja hoor, vast in slaap gevallen. Toen ik wakker werd en als eerste het gras voor mijn ogen zag, had ik even geen flauw idee waar ik was. Dat duurde enkele seconden. Heerlijk zo'n "power nap". Ik ga weer verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten