Het is vandaag 3 weken geleden dat ik het droeve bericht kreeg van het overlijden van m'n buurvrouw. Vanaf augustus 2007, dus inmiddels ruim 17 jaar heeft zij met mij onze overloop gedeeld. Het enige dat resteert tot er nieuwe bewoners komen is haar naambordje op de voordeur.
We hebben al die jaren best een en ander meegemaakt. Ze was al die 17 jaar werkzaam en als een bezige bij "druk druk druk. Tot zo'n tien jaar geleden nog volop in een modezaak. Was haar op het lijf geschreven, ze zag er altijd tip top verzorgd uit en wist zich bijzonder te kleden; had verstand van zaken. Die doodenkele keren dat ik me als heer had verkleed liet ik dat door haar keuren. Ach, dat was de genoeglijke sfeer tussen ons. Ze had wat minder op met huishouden, vond ook koken eigenlijk maar een gedoe. Als ik wat ruim had gekookt en het was goed gelukt, dan schoof ik dat door, zette het afgedekt op het kastje op de overloop, kon ze meteen aan de hap.
Haar grote hobby betrof het maken van bloemstukjes, altijd even prachtig. Dan stond ons gangetje soms wel eens vol met prachtige kerststukjes of bloemschiksels voor een diner.
Later ging ze volop in het vrijwilligerswerk, niet in de natuur zoals ik dat deed, maar chique in kastelen of zelfs het voormalig koninklijk paleis, daar genoot ze van het contact met de mensen. Maar ze was ook niks te beroerd om daar de plee bij te houden, dan stonden de attributen klaar om mee te nemen op onze gezamenlijke overloop.
Met grote bewondering zag ik haar een keer in de stad op de fiets terwijl ik in de bus zat. Ze was nog heel actief tot voor een maand of twee drie. Een vreselijke zenuwpijn in de rug die geen ischias bleek te zijn, maar de aankondiging van het einde. Enkele ziekenhuis opnames en tot slot het zorg hotel. Ik wilde haar nog een bezoek brengen, maar ze had geen energie meer. Toen ik met haar appte werd het haar kennelijk te veel en appte ze: "nu stop". Enkele dagen later kreeg ik het bericht dat ze was overleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten