Heerlijk om voor iedere dag een plan te maken, was dat eigenlijk altijd "ergens een wandeling" maken, daar integreer ik dat nu wat meer met museumbezoek. De kilometers maak ik dan op weg naar het station en op weg naar het museum, dat komt meestal ook neer op 5 tot 10 km op zo'n dag. Vandaag werd dat den Haag met een bezoek aan het Mauritshuis met z'n fraaie collectie oude schilderijen van de 15e tot 18e eeuw. Ik kom hier dan wel niet zo lang als in het Rijks, maar toch ook al menig decennium. Heerlijk weerzien van het geheel, natuurlijk het meisje met de parel en het straatje van Vermeer maar ook het puttertje van Fabritius. De stier van Potter kreeg een opknapbeurt, is ook een oude rakker, daarentegen is de schilder vanaf z'n 22e tot het eind van zijn korte leven 7 jaar bezig geweest met dit enorme doek. Is door de troepen van Napoleon meegenomen naar Parijs, waar het overigens zeer werd bewonderd. Weer terug gekomen naar NL, zelfs een keer in Amerika te zien geweest en hangt nu wat verloren achter glas, net als heden de nationale trots in het Rijks, de nachtwacht.
Grappig vandaag waren de klassen met lagere school kinderen, drommen voor het meisje met de parel terwijl "gezicht op Delft" door het publiek nauwelijks bekeken werd. De anatomieles van professor Tulp vonden de kids een beetje vreemd terwijl "de juf" uitvoerig stond te kwekken. Goed hoor die opvoedkundige taak die deze scholen op zich nemen. Gisteren in het Rijks zag ik een enkele moeder die haar twee jonge dochters informeerde over kunstwerken. Heb ik ook wel eens, maar schaamteloos weinig met mijn twee oudste kids gedaan. Dochter Joke doet dat heel intensief, vooral natuur historische musea als in Rotterdam en Naturalis in Leiden; dan mag "opa" mee.
Ach, ik weet nog dat ik een keer Hugo en Joke van school haalde en meenam naar het Rijks met de trein om de mutsen van walvistraankokers van het poolgebied te laten zien. Zei hun natuurlijk niks, arme kinderen. En Joke een keer alleen, ook naar het Rijks, een jaar of vier en dat arme kind werd koortsig en ziek toen we nog aan het bezoek wilden beginnen. Tis wat, maar nooit jedat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten