Kornwerderzand

Eén van de kazematten van het complex bij Kornwerderzand

Deze week was ik met mijn broer Henk en een voormalige buurman van mijn ouders, Kees naar het kazemattenmuseum bij Kornwerderzand, het Masada van het NLse leger tijdens WO II. Zonder eigen verliezen wist het met zeer zwaar beton versterkte bunkercomplex de aanvallen van het Duitse leger te weerstaan. De Duitse soldaten konden daardoor niet optrekken over de afsluitdijk. Na enkele dagen van gevechten moest de commandant echter capituleren vanwege het zware bombardement op Rotterdam. Met grote tegenzin hebben de manschappen zich toen overgegeven en de wapens ingeleverd.
Het zijn vooral de betongieters en ijzervlechters geweest die dit staaltje van verdedigingsvernuft hebben vormgegeven. Uit de teksten in het museum begreep ik dat het ministerie van defensie onvoldoende financiering had maar dat het vanwege financiering door het ministerie van Waterstaat was dat deze egelstelling zo sterk kon worden uitgevoerd. Het was zo sterk dat in een kazemat bij een voltreffer met een vliegtuigbom van 500 kg niet eens het licht uitviel!
Maar ons bezoek kenmerkte zich toch vooral door gezellig met z'n drieën praten over vroeger. In de verschillende fasen van ons leven hadden we mijn ouders goed gekend. Kees heeft meer dan 20 jaar naast hen gewoond en mijn10 jaar jongere broer heeft hen vooral in hun middelbare leeftijdsjaren gekend terwijl ik hen natuurlijk veel jonger maar ook langer heb gekend. En zo keuvelden we wat af op die hete dag daar aan het puntje van Friesland. Lekker en gezellig daggie!