Dietrich Fisher-Dieskau

Dietrich Fisher-Dieskau zingt Schuberts liederen

Het was tijdens de muziekles op de HBS dat ik kennis maakte met deze fabelachtige bariton. Onze docent muziek, de heer Barbé (mijn vriend en voormalig klasgenoot, Peter C. wist  nog hoe deze bevlogen man heette), liet ons "Der Erlkönig" van Schubert in de uitvoering van Fisher-Dieskau horen. Een buitengewoon aangrijpend gedicht van Goethe, getoonzet door de meester componist Franz Schubert. Het handelt over een vader met in zijn armen een doodziek kind. Zij rijden te paard richting het kasteel waar hulp voor het zieke kind te verwachten valt. Onderweg ijlt het kind en ziet "der Erlkönig", die hem wil halen.
In de NRC van afgelopen zaterdag die ik afgelopen maandag in de trein vond stond een necrologie over Dietrich: "Een bard als hij staat maar zelden op", je kunt over deze musicus slechts in superlatieven spreken. Helaas, hij is niet meer onder ons.
Maar wat ik u niet wil onthouden is de wijze waarop redacteur Mischa Spel de zang van "deze bard" in het lied "Der Erlkönig" beschrijft: citaat:
hoor ze voorbijkomen: de ijlstem van het zieke kind, de geruststellende bassende vader, het voze gelispel van de elfenkoning die het kind tenslotte grommend het schimmenrijk in sleurt.
Einde citaat.
Terwijl ik dit Bloggie schrijf zit ik naar de uitvoering te luisteren en krijg opnieuw kippenvel, zoveel doet het mij. Zo was het precies toen ik het lied voor het eerst beluisterde op veertienjarige leeftijd daar op het HLW aan de Johan Huizingalaan in Amsterdam. Mijn ouders hebben toen het 45 toeren plaatje gekocht met op de achterkant "Die zwei Grenadiere" van Robert Schumann, eveneens gezongen door Fisher-Dieskau.
Fisher-Dieskau en Kathleen Ferrier hebben de basis gelegd voor mijn liefde voor het lied als kunstvorm. Dank daarvoor!