Raar hoor, zo moe

De laatste tijd verbaas ik mij erover hoe ontzettend moe ik kan zijn na een relatief korte wandeling van pakweg 10 - 12 km. Roos suggereerde me al dat ik wellicht wat meer zou moeten eten voordat ik op stap zou gaan. Daar kon zewel eens gelijk in hebben want mijn gewicht neemt de laatste tijd ook af zonder dat ik daar aan gewerkt heb c.q. aan de lijn heb gedaan. Maar ik eet gewoon routinematig aanzienlijk minder dan "vroegig". En nu met die uitdaging die broer Jan en ik zijn aangegaan om de 20 kilometer te gaan halen zal ik inderdaad eens proberen of meer eten helpt tegen de vermoeidheid.
Fysiologisch zou het best wel kunnen kloppen, eerst wordt bij een lange afstandswandeling het ingenomen voedsel gebruikt voor de energievoorziening en tegelijk begint de vetafbraak langzaam op gang te komen en vooral de glycogeen afbraak om te voorzien in brandstof, daardoor krijg je eerst wel wat trek is mijn ervaring, maar even later trekt dat weer weg, zo is het naar mijn ervaring van Roos en mij het geval maar je raakt natuurlijk wel gedepriveerd wanneer je over beperkte reserves beschikt. Tegen die aachtergrond ga ik vanaf heden gewoon een trommeltje met een paar boterhammen meenemen en die na de eerste 10 km soldaat maken. Brood met dik boter en een snee ontbijtkoek of een paar plakken kaas lijkt mij een goed recept.