Is het wel hebzucht?

 Wanneer je tegen een econoom zegt dat de economie niet zou moeten groeien dan kijkt hij/zij je aan of je een smerig verhaal vertelt. Een groeiende economie lijkt evenwel een onvermijdelijk concept in de westerse wereld, dat slechts af en toe met geweld onderbroken is geworden door perioden van oorlog of andere rampspoed. Een kleine recessie zal toch vooral voor de huishoudens met de geringste inkomsten consequenties hebben vermoed ik zo. Maar als eerder geschreven dendert de economie in NL heden gewoon voort. Wat drijft de homo modernis eigenlijk om steeds meer te willen bezitten? Honger zal het toch niet zijn? Ik vermoed dat het een biologisch principe is, dat het diep in de oervorm van "leven" is ingebakken; het vermeerderen van wat dan ook vormt de "drive" waaruit ooit het leven in zijn oer-oervorm ontstaan is uit gloeiend sterrenstof en zie je duidelijk terug in de eencelligen, de bacteriën die doorgroeien, voortplanten totdat er geen voedsel meer is. Dat zelfde zie je bij dieren en planten; zolang er voldoende ruimte en voedsel is gaat de vermeerdering voort. In een ecologisch systeem in evenwicht houdt het "eten en gegeten worden" een zekere status quo in stand zodat niet 1 soort zich ongebreideld zal manifesteren. De mens lijkt daar een uitzondering op in die zin dat "wij" als top-predatoren ook nog eens de technische ontwikkeling hebben doorgemaakt als de groene revolutie waarmee ook de voedselvoorziening werd gemanipuleerd, overigens steeds ten koste van de ecologische leefgemeenschap waar "wij" tot pakweg 10.000 jaar geleden deel van uitmaakten. 
Maar nu is er sprake van een andere "boosdoener", het klimaat. Het inmiddels ongeveer 10.000 jaar oude holoceen, een periode van vrij uitzonderlijke vriendelijke klimatologische omstandigheden heeft het de mens mogelijk gemaakt om zich van de vrijwel gehele biosfeer, inclusief de fossiele bodemschatten meester te maken en loopt nu tegen de grenzen op die de fysica aan de aarde stelt, de temperatuur van de atmosfeer.