Jessy's kennismaking

Tafel vol lekkers

Vandaag vond de kennismaking tussen Jessy en de andere donorkinderen plaats.
Via de WhatsApp groep "groep van 11", inmiddels "Half 11" genaamd, had ik gemeld dat Roos en ik vanaf koffietijd, pakweg een uurtje of 11 klaar zouden zitten voor de ontvangst. Jessy was de eerste die aanbelde rond half twaalf; ze had een lief mandje voor ons meegenomen met plantjes. Ze had er eigenlijk nog een paar verse eitjes van de kippen bij haar thuis bij willen doen. Had ik zeker heel leuk gevonden, maar deze attentie vond ik al heel wat!
Niet veel later kwam Martijn die onderweg vanuit Antwerpen zijn Margot had afgezet in Roosendaal; hij had een doos Belgische bonbons meegenomen waaruit ruimschoots geput zou worden vandaag. Mariska epte dat ze last had van de file; zij kwam van haar vakantieadres uit Valkenswaard; Nathalie had de grootste onderneming, zij kwam met Kees helemaal uit Groningen. Gisteren had ik Peter gesproken en die wilde ook best "even" langs komen; hij had toch "iets" in Doorn. Ik overlegde vanmorgen nog met hem of Hugo het misschien ook leuk zou vinden om langs te komen; Arja bleek niet te kunnen op zo'n korte termijn.

Na afloop buiten nog een groepsfoto gemaakt

En ook Hugo kwam met Marjorie op zijn rug; zij wordt volgende week geopereerd aan haar knie en kan al die trappen niet op; toch ergens goed voor dat Hugo al jaren zo fanatiek sport.
Dus uiteindelijk werd het een forse bijeenkomst die bijzonder genoeglijk verliep.
We hadden alle eetwaar op tafel uitgestald en borden en bestek op de andere tafel zodat iedereen zich zelf kon bedienen toen er eenmaal gegeten ging worden. Roos en ik zorgden voor thee en koffie.
Ik denk nog met zo ontzettend veel genoegen terug aan deze dag en ook aan de voorbereiding ervan. Het was allemaal zo warm en harmonisch! Vooral het "kring gesprek" vond ik buitengewoon. Met Jessy in het midden werd door de "halfjes" vragen gesteld van uiteenlopende aard. En daarna vroeg Jessy aan met name Hugo en Peter hoe zij het hadden ervaren. Was verhelderend allemaal, zeker voor mij als donorvader en gezinsvader.
Zo tegen vijven namen de laatsten afscheid; Jessy werd opgehaald door haar beste vriendin Priscilla en haar partner Hans; haar hele omgeving leeft ontzettend mee met het proces van het "vinden van de donor"; het is natuurlijk ook iets heel bijzonders. Wij liepen daarom ook mee naar beneden en hebben ons aan het tweetal voorgesteld en nog even met hen staan praten; ontzettend leuke mensen!
Uiteindelijk hebben we 's-avonds nog even bij Roos nagezeten en de eerste fles Cahors open getrokken; deze was net vanmiddag met DHL bezorgd. Om half tien al kon ik van vermoeidheid nauwelijks meer uit mijn ogen kijken. Maar dat vond zelfs Roos te vroeg om te gaan slapen. Uiteindelijk werd het tien uur; ik ben werkelijk in slaap gevallen terwijl mijn hoofd op weg was naar het kussen; wat een fijne dag was dat!