De "vloek" van de vroege pensionering

De Flixbuscrew van Nürnberg met rechts onze
stoere chauffeur Marcel

Eerst nog een ouderwets Duits ontbijt, dus geen lopend buffet maar een schaal met broodjes, een gekookt eitje, vers uitgeperst appelsap, en jam van eigen keuken; gezellig of beter gezegd: "gemütlich". Nog een wandelingetje in de omgeving en vervolgens naar het station. Roos kocht daar een exemplaar van Die Zeit vanwege het hoofdartikel: "Der Fluch der frühen Rente", vandaar de kop van deze Blog.
Voor we het beseften waren we met de trein alweer terug in Nürnberg om met de Flixbus de terugreis aan te vangen. We liepen wat door Nürnberg en dronken nog een kopje koffie op het ons inmiddels bekende terras; minder vanwege de koffie maar meer om me nog even om te kleden in lange broek en om me grondig te ontlasten; dat wordt in de bus niet wenselijk geacht!
Keurig op tijd, even voor 14.00 uur kwam daar de bus van Flixbus/Verhoef, praatje met de chauffeur en een foto van de Flixbuscrew en we namen plaats. Nog wat gekout met de NLse buurtjes in de bus. We zaten weer uitstekend en dat was maar goed ook; doordat de vakanties in Bayern waren begonnen waren de wegen overvol waardoor we uiteindelijk met 2 uur vertraging, om 00.30 uur aankwamen in Utrecht.
Terwijl Roos het artikel over de vroege pensionering las, nam ik m'n e-reader ter hand en ging verder met "De Thibaults", een meer dan 800 pagina's dikke roman van Roger Martin du Gard; verrukkelijk leesvoer voor een lange heen- c.q. terugreis. Onderwijl liet Roos een aantal ronkende uitspraken uit het artikel over de tafel rollen: "Indien pensionering een medikament was dan zou het verboden worden vanwege de bijwerkingen" en een andere: "De arbeid functioneert als een corset, valt het weg dan gaat men scheef hangen", ik zou zeggen: dan zakt de corsetdrager in elkaar. Toen Roos het artikel uit had gelezen nam ik het ook ter hand; kennelijk is uitzichtloosheid voor velen het geval bij pensionering, want er worden tal van voorbeelden van lieden gegeven die het arbeidsloze leven als doelloos en zeker niet als de beloofde vrijheid ervaren. Ik was lichtelijk verbijsterd; ik herken me daar absoluut niet in; ik beschouw mijn "arbeitslose Zeit" inderdaad als fantastisch en ik vul deze dan ook als een ei met volstrekt "zinloze" dingen als wandelen, lezen, koken, muziek luisteren, bridgen, bloggies schrijven en nadenken. Ik heb het werkend bestaan nog geen uur gemist, in tegendeel, ik heb ontzettend leuke banen gehad en ook minder leuke maar heb altijd ontzettend uitgezien naar die tijd van volkomen vrijheid. Misschien kwam dat ook wel omdat ik de zin van het werken altijd behoorlijk heb gerelativeerd, hoe leuk het ook was! Daarnaast heb ik me altijd gerealiseerd dat het leven eindig is en dat je het in die gegeven tijd ook ten volle moet genieten.
Hoewel we na bijna 10 uur reizen pas aankwamen in Utrecht waren we eigenlijk niet moe; met de laatste bus naar Bilthoven, nog een paar glaasjes wijn en we rolden om 3.00 uur in bed. Was toch wel leuk daar in Bayern en een goede ervaring met de Flixbus. Gaan we vaker doen, maar dan moeten we ons vertier beter voorbereiden spraken we af, dus wandelgebieden en verbindingen goed uitzoeken! En de Flixbus houden we erin; volgende keer naar Koblenz met overstap in Keulen om het archeologisch museum en het kunstmuseum te bezoeken!