Op deze foto Sandor in overleg met zijn huisdier. Mooi zijn Mangalica's niet, maar wel erg lekker! |
Roos had een leuke aanlooproute bedacht: eerst met de trein en bus naar Linschoten en dan via de Lange Linschoten (een stroompje) door naar Oudewater en dan via de Tiendweg door naar Haastrecht. Niet zo'n heel lang stuk, maar toch zo'n dikke 15 kilometer.
De rugzak volgeladen met schone, althans droge kleren om me te kunnen verkleden; ik loop mijn kleren altijd helemaal nat als ik wandel, dus dat is wel nodig. En ook een paar pantoffels.
In Linschoten aangekomen gingen we eerst naar slager Ferry Lempers. Deze slager hadden we leren kennen via Sandor Schiferli, bijgenaamd mister Slowfood. Hij heeft zich met succes ingespannen om het hongaarse Mangalica varken in NL geïntroduceerd te krijgen. Sandor en ik hadden elkaar destijds in Slowfood gevonden in onze belangstelling voor goed varkensvlees; we stelden vast dat naar onze smaak het NLse varkensvlees van ondermaatse, c.q. vetarme en smaakarme kwaliteit was en dat alle lokale varkensrassen waren verdrongen door de moderne, snelgroeiende magere varkens, de bron van het wat zurig smakende magere vlees. Maar, daar waar ik passief mijn varkensvlees uit Spanje ging halen, daar is Sandor erin geslaagd om dit oorspronkelijke kwaliteits varken, de Mangalica in NL te doen fokken. Inmiddels is het vlees van dit varkensras beschikbaar en slagerij Ferry Lempers is één der eersten die dit af en toe in de verkoop heeft!
Roos was enkele maanden geleden, toen Sandor dit heugelijke feit op Facebook had gepost al wat van dit vlees gaan halen en was toen door mijn naamgenoot Ferry uitvoerig geïnformeerd over de productie van allerlei conserven van dit varken. We gingen dus langs bij de slager en werden allerhartelijkst ontvangen door slager Ferry zelf. Toevallig zou Sandor die middag ook langs komen. We hebben een aantal van zijn lekkernijen geproefd en gingen natuurlijk met wat rauwe gedroogde ham en een stuk worst verder op weg naar Haastrecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten