De afgelopen week bleef maar door mijn hoofd spelen; mijn gedachten waren voortdurend bij het gebeurde rond mevrouw Els Borst; een zo prominente en zo positief belangrijke vrouw die op zo'n schandalige manier haar einde vindt. Natuurlijk verdient niemand zo'n levenseinde, maar in haar geval raakt het mij wel bijzonder. Daardoor kwam ik er niet toe om mijn flatje te verlaten.
Ik heb de hele dag wat gelezen maar vooral ook gekookt. M'n vriezer staat weer vol met allerlei winterkost; een haas heb ik deels modern op 90 graden en deels ouderwets, zoals m'n goede moeder dat maakte, dus lekker een paar uur sudderen tot het vlees zo gaar is dat het van de botten valt. De hazenrug een (te?) ruime twee uur op 90; ze was lekker, maar toch niet rozé. Volgende keer nog iets korter. Maar de pan met gesudderd vlees was onweerstaanbaar. Is eigenlijk gewoon veel lekkerder; echt Slowfood dus, volgens de traditie.
Ik heb de hele dag wat gelezen maar vooral ook gekookt. M'n vriezer staat weer vol met allerlei winterkost; een haas heb ik deels modern op 90 graden en deels ouderwets, zoals m'n goede moeder dat maakte, dus lekker een paar uur sudderen tot het vlees zo gaar is dat het van de botten valt. De hazenrug een (te?) ruime twee uur op 90; ze was lekker, maar toch niet rozé. Volgende keer nog iets korter. Maar de pan met gesudderd vlees was onweerstaanbaar. Is eigenlijk gewoon veel lekkerder; echt Slowfood dus, volgens de traditie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten