Het was 1973, ik was dus 25 jaar oud en toen had je nog diensplicht. Omdat ik onderzoekswerk aan de VU deed had ik uitstel van opkomstplicht verkregen. Maar op een bepaald moment was kennelijk de maat vol en kreeg ik een oproep om me bij de een of andere kazerne te melden voor eerste oefening. Dat was nog wat te vroeg voor mijn détachering aan het CLB waarmee ik tot overeenstemming was gekomen om daar mijn dienstplicht door te gaan brengen op de militaire bloedtransfusiedienst in het kader van onderzoek naar Hepatitis B. Ik had nog enkele maanden uitstel nodig om e.e.a. aan te doen sluiten. Via het bureau van de decaan van de VU werd dat uitstel aangevraagd: "komt wel goed" zo werd mij verzekerd door degene die dit soort zaken kennelijk afhandelde. Maar ik kreeg weer een oproep. "Wacht nog maar even af, dat komt wel goed", aldus degene die zelf niet in dienst hoefde en daar heerlijk op het ambtelijk pluche zat. Tot de donderdag of vrijdag voordat ik op had moeten komen bleef hij me dat verzekeren. Ik weet niet meer precies hoe we het toen geregeld hebben alleen weet ik nog dat ik in m'n 2CV-tje naar den Haag ben gereden en op het laatste moment daar op een of ander bureau mijn verzoek tot uitstel aan iemand overhandigde. Met een korte blik, een stempel en een handtekening was de zaak geregeld. Kordaat optreden, wat natuurlijk van zeer grote invloed op mijn verdere loopbaan is geweest. Want nu was de weg vrij naar de détacheringsplaats aan het CLB. Maar eerst nog de officierskeuring en - opleiding.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten