Uit een van de kranten die ik in de bibliotheek had gelezen maakte ik op dat bij Zeewolde een bos was ontstaan na de inpoldering van Flevoland en dat dit bos absoluut de moeite waard was. En zo stond ik binnen een uur reizen met de bus in dit bos, Horsterwold genaamd. Bij het uitstappen kwam ik in gesprek met de chauffeur en hij ried mij aan om vooral naar "de stille kern" te gaan. Ik verzekerde hem dat mijn geliefde - Roos voor intimi - deze stille kern had opgenomen in de track, de route die ik zou gaan lopen. En inderdaad, in dit verrassend mooie, nieuwe bos was het perfect wandelen. Bijna geen mens te zien, stil, rustig, vogelgekwetter, kortom genieten. Aangekomen in de stille kern, met fraaie waterpartijen, hoorde ik geloei van Schotse Hooglanders, die enorme runderen met horens als kapstokken. Ik zag ook een grote kudde wilde paarden. Was inderdaad imposant, de chauffeur had niets teveel gezegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten