Spitten en zaaien

Vanmorgen opnieuw naar de tuin met gevulde zijtassen. Naast de schep, die Roos balancerend op de fiets meenam hadden we klompen, appeltaart, zaden, pootschepje, tuinhandschoenen, waterbak en nog wat ongeregeld bij ons. Appeltaart was om samen met Ineke en haar man het eerste genoegen van de tuin te omlijsten.

We besloten waar we de eerste zaden zouden gaan poten en dat stuk spitte ik om, (maakte ik zwart, zoals ik van Theo en Do leerde). Roos zaaide het in, ik liep heen en weer naar de pomp om water te halen. Intussen had Roos het platje van onkruid ontdaan. Ik deed rustig aan, had geen idee hoe m'n ouwe lijf dit ongewone werk nog aankon. Zou geweldig meevallen, geen spierpijn zelfs.

Op zeker moment kreeg ik een telefoontje, Ineke, ze had de code van het slot. Natuurlijk zei ik dat we aan het werk waren. Ze wilde Roos graag ontmoeten en zo zaten we even later met z'n drieën uitgebreid van gedachten te wisselen met een stukje appeltaart. Ach, we voelen ons al helemaal thuis! Goed sfeertje.

We maakten ook kennis met "de buurtjes".

Nog even water geven en opgewekt naar de flat.