Innig tevreden kijken Mariska en Gideon recht in de lens. Roos en ik waren uitgenodigd voor een postkerstdiner, vandaag.
We waren bijtijds vertrokken met de trein uit Wijhe, die lijn rijdt heel gerieflijk door naar Oss waar na tien minuten de warme bus naar Heesch kwam aangereden. Nog even de benen strekken en daar waren we. Een duidelijk blij Guusje deed de deur voor ons open en trots liet ze ons weten dat zij alles keurig had opgeruimd in de kamer die gezellig gesierd was met een kerstboom. Lekker babbelen met haar van enthousiasme schitterende oogjes. En daar kwam Mariska ook als een diva van de trap naar beneden, keurig in kerstkledij, net als mijn Roosje. Ze had vanmorgen nog gewerkt en, naar we later hoorden, was al om half zes uit de veren. Desondanks ging ze al spoedig staan koken om het kerstmaaltijd te verzorgen, had alles al voorbereid, maar de finishing touch ontbrak nog. Ze stelde voor om de gangen van het maal te integreren in de komende uren en zo geschiedde. Ook Gideon was inmiddels "gepikt en gedreven", zoals mijn oude moeder dat noemde, hij had de ochtend gebruikt om een kamer boven te schilderen. "Wat hebben de jonge mensen toch een druk leven", bedacht ik mij. Kwam ook ter sprake, Gideon gaf aan dat de houding van "altijd bezig zijn" ook echt deel uitmaakte van de opvoeding en op school ook werd meegegeven. Zo heb ik mijn jonge jaren toch niet ervaren, daar ging het meer om kennis verwerven en minder om "veel te bereiken". Ik vraag mij dan ook af of dat mijn levenshouding bepaald heeft, kennis ervaar ik als het hoogste goed en eigenlijk niet om daar nou materieel beter van te worden. Tijdens het gesprek bracht ik dan ook "het zijn" versus "het hebben" in. Dat laatste is in de laatste decennia gaan overheersen en daarom werken jonge mensen zich wellicht het lazarus. Nou ja, een overweging.
Tijdens het diner zat Guusje af en toe bij Roos en mij op schoot, zo gezellig. Later haalde Gideon ook Lieva met haar vriendin op van een logeerpartij. Lieva was door slaaptekort duidelijk uitgevloerd en kon haar tranen nauwelijks binnen houden, ik had met haar te doen en gaf haar bij het vertrek een extra dikke kus op haar voorhoofd. Lieve meiden hoor.
Het was een heel gezellige middag geweest en we hebben heerlijk gegeten van het viergangenmenu waarmee Mariska ons had verwend. Natuurlijk bracht Gideon ons terug naar de trein, de goedzak, en waren we anderhalf uur later weer op honk in Wijhe. Dankjewel kids nogmaals via deze blog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten