 |
| In het Montferland |
Het was helemaal geen wandelweer vandaag - dacht ik - het regende een beetje, het trok me niet met het gevolg dat we pas laat eigenlijk op gang kwamen. Uiteindelijk gingen we toch op weg en na een lange reis per trein naar Zutphen, bus naar Doetinchem en bus naar Zeddam begonnen we aan een bijzonder aardige wandeling in het Montferland, verrassend mooi licht glooiend landschap met afwisselend landbouw en bos en vooral rust en stilte! We kwamen zelfs een stukje in Duitsland, overigens voormalig Nederland, het hoog gelegen Elten, dat na WO II een poosje nederlands is verklaard maar later weer gewoon Duits is geworden tijdens een actie waarbij iedere parkeerplaats bezet was met een vrachtwagen met boter die zonder inklaringsgedoe de grens overging, oftewel de grens verplaatste zich, weet ik nog vanuit mijn jeugdjaren. Maar daar moesten we een stevige afdaling maken het Rijndal in en van daar verder naar Lobith. Daar gebeurde mij iets vervelends, ik moest een laag hekje overstappen, stelde echt niet veel vooer, misschien 50 cm hoog en ik haalde dat tot tweemaal toe niet, geheel buiten mijn verwachting met als gevolg dat ik echt op m'n gezicht viel, schaafwonden aan m'n benen en vooral een diep gevoel van "ik word oud", ik moest er enorm om vloeken, zo kwaad was ik of teleurgesteld, ik weet het niet.
We liepen verder langs een groot water en daar hoorde ik tot mijn verbazing het keiharde geluid van de grote karekiet, waarvan ik weet dat hij heel zeldzaam is in Nederland. Overigens was het barstensvol slakken aldaar en daar leeft hij van, we hebben talloze grote karekieten gehoord en zelfs gezien tijdens een vakantie aan het meer van Ohrid, daar zaten er honderden met hun karakteristieke keiharde gekras.
uiteindelijk kwamen we in Lobith en hebben genoeglijk in een snackbar wat gegeten. De laatste bus was vertrokken, maar een haltetaxi bracht ons naar station Zevenaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten