 |
| Roos tussen Maya en Merel |
Roos had op een vraag of iemand een huisconcert kon organiseren voor twee haar bekende musici aangeboden om dat te proberen, maar was er aanvankelijk niet in geslaagd om de locatie die ze in gedachten had bereid te vinden. Maar we hadden samen ook de mogelijkheid besproken om het bij haar thuis te doen en dat heeft die kanjer voor elkaar gekregen. Hele huis op z'n kop met de hulp van haar tweewekelijkse hulp. Helaas kon ik niet van de partij zijn vanwege huisartsenbezoek. Gisteravond al belde ze vol enthousiasme dat het een reuze succes was geweest. Zowel de twee optredenden, Maya Fridman, cello en Merel Vercamme, viool waren enthousiast maar ook de 16 mensen die zij op zo'n korte termijn had weten te bereiken. Ik blaakte van trots dat m'n meissie dat voor elkaar had gekregen.
2 opmerkingen:
Het liep als een trein. Van alle kanten waren er geïnteresseerden gekomen, 16 in totaal en dat binnen 3 dagen. De muziek was voor velen een openbaring, sommigen hadden zelfs geen ervaring met gewone klassieke muziek. En dan dit! Shalygin en Gubaidulina, twee supermoderne klassieken met een idioom dat echt luisterarbeid vraagt. En gewerkt hebben ze, zowel Maya Fridman als Merel Vercammen, de musici, als het publiek. Iedereen zat op het puntje van de stoel en liet zich meeslepen door de vreemde, schrille en anders-harmonieuze klanken die je van een viool en een cello niet verwacht. Maar de muziek dwong je in een meditatieve modus. Heel bijzonder wat er gebeurde. Na het zware deel van het concert vroegen de twee dames wat men nu eigenlijk had gehoord, en daar kwamen heel open en vrije associaties op. Ook vroegen de luisteraars naar het hoe, wat en waarom van de musici bij deze muziek. Het werd een geanimeerde dialoog. Daarna deden ze nog een improvisatie, op een door het publiek aangegeven dier, de kolibri. Hierna had iedereen behoefte om nog even na te praten bij de eetbar waar ik kaas en allerlei drankjes had staan. "Dit vergeten we nooit!" zeiden de vertrekkende gasten. Toch niet gek dat ik daarna van pure goede zin onderuit ging zitten en nog even met mijn geliefde belde.
Wat een fijne toevoeging Roos.
Een reactie posten