De Goudsbloem, Calendula

De laatste tijd tob ik nogal met m'n vel, vooral op m'n gezicht. Huisarts Albert heeft inmiddels al e.e.a. weggesneden en opgestuurd en minder ernstige plekjes met vloeibare stikstof tot de orde proberen te roepen, maar enkele van de zogenoemde "grafbloempjes" persisteren. 

Roos zweert terecht bij het huismiddel Calendulazalf en daarmee houd ik nu - door zeer regelmatig - te smeren de zaak enigzins onder controle. Een pet, tegen de zon is mij dringend aangeraden en behoort nu tot mijn vaste ritueel van het aftellen van de vijf dingen die ik bij me moet hebben als ik het pand verlaat.

Wat een smulpaap

Gisteravond heb ik natuurlijk geproefd van het lekkers dat we hadden ingeslagen bij de Hanos. Allereerst twee "streepjes" paling, och uitkijken dat je je tong er niet bij inslikt, wat is dat toch een lekkernij. Het tonnetje met coquilles moest natuurlijk ook geopend worden. Nu had ik ooit eens gelezen en ook geproefd dat die vers eigenlijk het lekkerst zijn. Het waren er zo veel en ook niet zo gek groot dat ik er zeker een half dozijn van heb geïnternaliseerd, och is dat genieten. Vanmorgen heb ik een schotel gemaakt zoals ik van Mariska had gezien; zo'n mooie tomaat met mozzarella en foie gras met wat knoflookzout en walnootolie. Ik stuurde direct een foto naar Mariska van mijn plagiaat schotel, smaakte perfect.

Die smulpaperij begint merkbaar te worden, het spek blubbert weer ouderwets over m'n broekband. "Dasniegoe", dacht ik zojuist, maar ja wat dan, heb veel te veel lekkers in huis. Heb er maar direct de rem op gezet, rustig uitsmeren over langere tijd. Het meeste is houdbaar, al dan niet in de vriezer.

Heb direct maar een stevige wandeling van ruim 12 km gemaakt. 

De nieuwe mode?

Vandaag weer wezen shoppen met Mariska in ons "vreetparadijs", de Hanos in Nieuwegein. Ik had haar advies nodig voor de verbreding van mijn culinaire smaak met ingrediënten als "Zeeuws zout" en oosterse sauzen. En daarnaast natuurlijk aanvulling van de paling en ganzenlever die op waren en gewoon voor de gezelligheid. We speurden vooral ook naar de "NATS", die Robert dringend had aanbevolen als het meest weldadige nagerecht, bereid van natuurlijke ingrediënten. En natuurlijk vond Mariska die moeiteloos (zie foto).

We liepen alle afdelingen af en pakten hier en daar wat mee en besloten af te sluiten met een vroege lunch bij de koffiehoek van de Hanos. Daar maakte zij nog een foto van mijn potsierlijke maar kennelijk unieke outfit.

Bij de auto laadden we de kar uit en propte ik mijn rugzakje vol. Na een hartelijk afscheid gingen we elk ons weegs. Daarbij werd ik door een chauffeur vanuit zijn open raam "gecomplimenteerd" met mijn zotte outfit: "nieuwe mode meneer?", ik moest toch lachen.

Was het geheel met hem eens; al wandelend merk ik ook dat menigeen naar mijn wonderlijk gekleed onderstel kijkt. Vind dat wel discriminatoir eerlijk gezegd, want ons vrouwvolk trekt dergelijke combinaties zonder bekijks aan, maar een ouwe vent krijgt een opmerking har har. Overigens schiet ikzelf ook in de lach bij deze foto hoor, geen gezicht maar het draagt zeer gerieflijk.