Parakila te voet

Roos wilde dit al de hele week; wandelen in de heuvels van Parakila, enkele kilometers verwijderd van Skala Kalloni. We namen een taxi en kwamen even voor tienen aan in dit absoluut niet toeristische plaatsje. Er zat een stel engelse vrienden waar we direct "rapport" mee hadden. Leuk gesprek en toen op weg. Helaas begon het wat ongelukkig voordat we de goede weg hadden, maar daarom niet getreurd want de omgeving was geweldig: kleinschalige landbouw, een waterstroompje en geen auto's; wat wil je nog meer?

Eenmaal op de goede weg hebben we geweldig genoten; heerlijke geuren, mooie vergezichten en stilte. Met GPS en kaartje was het heel goed te doen; dachten we alle tijd te hebben daar moesten we ons op het laatst haasten om om 14.00 uur weer in het dorp te zijn want we hadden afgesproken dat de taxi er dan weer zou zijn. We waren nog geen 3 minuten voor die tijd terug in het dorp en exact op tijd kwam daar de taxi aangepuft. Moe maar voldaan kwamen we aan in het hotel en lekker naar het zwembad. 

We hadden om 16.30 een afspraak met Vasso bij het standbeeldje van Aristoteles, maar al wie kwam, geen Vasso; niet erg. Roos wilde graag een foto hebben van zich zelf tussen de koppen van Aristoteles en mij, dus een selfie gemaakt onder het motto: "tussen twee genieën" har har.
We genoten al (vergeefs) wachtend op Vasso van een biertje en gingen vervolgens een wijntje drinken bij Ambrosia. Uiteraard daar ook heerlijk gedineerd; om 20.00 uur rolden we verzadigd van tafel en namen een plezierig afscheid van de mannen van Ambrosia, Ignatio was de naam van "onze vriend" aldaar. Nog een koffie bij de buren en toen was het echt over. Morgen weer naar huis en de kleine Sjoerd eindelijk begroeten.