Slow Life

Sinds 2 jaar ben ik lid van Slow Food en sinds een jaar ben ik bestuurslid van het convivium Utrecht. Gezien mijn inhoudelijke interesse ben ik direct flink aan het lezen geslagen. Via Sandor Schiferli heb ik de beschikking over het boek "Slow", van de hand van Carl Honoré. Deze jonge auteur had geconstateerd dat zijn manier van leven niet de juiste was; hij had ergens gelezen dat er een brochure was met sprookjes om aan je jonge kinderen voor te lezen als ze naar bed gingen. Het speciale aan deze uitgave was dat de sprookjes zo kort waren weergegeven dat je in 1 minuut klaar was, kortom het kostte je geen tijd. Toen hij dat gelezen had besefte hij dat zijn manier van leven niet de juiste was; door de voortdurende haast, stress en zogenaamd tijdsgebrek was alle vreugde uit het bestaan geperst. Het gaat alleen nog maar om efficiënt (volgens anderen een synoniem voor het woord "mesjogge"). De uitdrukking "het kost zo veel tijd", ligt iedereen voor in de mond bestorven. Onder dat regime is er geen tijd meer voor rustig voorlezen, met het gezin rustig ontbijten, 'savonds gezamenlijk eten, met vrienden en kennissen gezellige leuke dingen doen, als gezin iets ondernemen, zelf eens rustig iets overdenken, rustig lezen, of zelfs gewoon even niets doen. 'sAvonds ben je zo moe dat je alleen maar uitgeblust voor de TV gaat hangen. Toen hij zich dat realiseerde is hij in de materie gedoken en heeft dit geweldige boek geschreven; ik kan het iedereen aanraden. Toen ik het las realiseerde ik me dat de Slow Life levensstijl geheel de mijne is; veel wandelen en daarmee de gezonde lichaamsbeweging en de tijd om ingewikkelde dingen te overdenken, geen TV die je alleen maar opgefokte, volstrekt irrelevante informatie verstrekt en je erg veel tijd kost, geen auto omdat die de bewegingsarmoede in de hand werkt. Ik voelde me erg gesterkt bij het lezen van het boek. Het valt niet altijd mee om zo'n afwijkend gedrag te moeten verdedigen. Ik rijd geen auto omdat ik dat onhandig vind; je kunt niet goed nadenken terwijl je rijdt, ik voel me altijd behoorlijk bedreigd in een auto. Geen TV is ook zoiets: je weet niet wat er speelt in de wereld. Dat is helemaal niet waar want de echt relevante informatie die hoor je vanzelf wel en dat is verrekte weinig. Daarentegen wordt alle onzin informatie je onthouden.