07 januari 2015

Het huis gekuist, insecten en een grote schrik

Natuurlijk was ik weer vroeg wakker. Lekker ontbeten en toen gedaan wat ik me had voorgenomen. Lezer, houd je vast, ik heb mijn huis gekuist. Gebeurt niet al te regelmatig, maar zo af en toe. Dus stevig gestofzuigd, de plee goed schoon gemaakt, keuken en badkamer; was gedaan tot twee keer toe. En toen lekker koffie gedronken bij Roos.
‘sAvonds had ik mij voorgenomen om naar de lezing van Marcel Dicke, hoogleraar entomologie te Wageningen te gaan. Hij had mij daartoe uitgenodigd via een algemene mailing op LinkedIn; toch wel handig die social media; je hoort nog eens wat.
Dat was toch een leuke lezing over het geur herkennend vermogen van insecten. Het geheel was opgehangen aan het verschil in vermogen tussen de speurhond en insecten; grappig thema.
Bij de inleiding van Marcel over het programma “Insecten en maatschappij” knalde het gezicht van dochter Joke op het scherm. Verrassend natuurlijk. Jaren geleden heeft zij, al sprinkhaan etend geposeerd voor deze poster. Leuk!
De eerste lezing voor de pauze was wetenschappelijk bijzonder interessant en gaf inzicht in lerend vermogen. Wat volstrekt nieuw voor mij was, was het feit dat vergeten een belangrijk onderdeel is van leren vermogen. Je moet niet alles blijvend onthouden want dan kun je geen onderscheid meer maken. Fantastisch zoals het vergetend vermogen ook een rol speelt bij het onthouden van waardplanten, afhankelijk van de prooi waarop wordt geparasiteerd bij verschillende soorten sluipwespen. Ik smulde er van.
Na de pauze een promotieverhaal over de speurhond; wel leuk, maar niet echt wetenschappelijk interessant. Snel naar huis want ik wilde de bus niet missen.

Bij thuiskomst de brievenbus geleegd; een rouwkaart. Boven gekomen zag ik de postcode van het adres achterop met cijfer 243; toen wist ik het direct; vriend Jaap Brienen. En ja hoor, Jaap is zondag overleden. Ik was er kapot van en heb middenin de nacht geprobeerd om Roos nog telefonisch te bereiken. Zij heeft de telefoon niet gehoord. Natuurlijk kon ik niet slapen. De volgende morgen direct een brief geschreven en het in memoriam voor de Blog van donderdag. Wat een rauwe afsluiting van deze dag.

Geen opmerkingen: