Wat een cultuurverschil?!

Op een aanwijzing van Betty J. heb het boek van Rachel Levy "Israel op een doordeweekse dag" gelezen. Ondanks alle perikelen met de Palestijnen is Israël toch wel een staat die je het predikaat "Westers" zou willen meegeven. Er zijn ooit wel stemmen opgegaan om het tot de zoveelste staat van de VS te benoemen, hoewel die geluiden volstrekt verstomd zijn inmiddels. Maar wanneer je dit boek leest dan is het toch wel heel duidelijk dat Israël een staat is van voormalige woestijnbewoners, net als de Arabieren tribaalgericht en zijn de mannen in de ogen van Westerlingen wel erg "Macho" en erg bang om voor een "watje" te worden versleten. Dit gaat ernstig ten koste van hun vrouwen en kinderen, althans in westerse ogen. 
Het boek gaat vooral over de niet voor te stellen problematiek die een Westerse Joodse vrouw ondervindt in en vooral na het huwelijk met een oriëntaalse Jood. Dat wordt fraai in de boekrecensie van een zekere Etsel beschreven. Wat mij vooral heeft gefrappeerd is de grondhouding van de Joodse man aldus dit boek. Er bestaat een Israëlische uitdrukking "Freier", waarin ik mij als Westerse man volstrekt herken; niet-macho zou ik het willen vertalen; rustig in het verkeer, niet alleen maar competitief, empatisch, graag met de eigen kinderen dingen ondernemen, taken verdelen aangaande opvoeding en huishouding, gelijkwaardigheid van man en vrouw in het huwelijk. En dan wordt in dit boek doodleuk beschreven dat de Israëlische man zich bij voorkeur opstelt als anti-Freier; competitief, conflict-zoekend, niet-empatisch maar zelfzuchtig. Tja, ik herken dat in wel meer woestijnvolkeren, dus toch niet zo westers.