Hooikoorts?

Voor vandaag had Roos vrij dringend een 15 km wandeling gepland! Het werd een nieuwe track van Mariënberg naar Ommen dus vaak via voor ons onbekende paden. Het was zulk prachtig weer, echt zo'n vroeg voorjaars hooikoorts weertje. Telkens kreeg ik van die krachtige niebuien en waterige neus en ogen. Mensen kinderen, wat een gedoe, maar we liepen lekker en de laatste 5 van de 15 km gingen me zelfs bijzonder makkelijk af, daar waar ik de laatste tijd na 10 km op m'n tandvlees loop voor m'n gevoel. Nou ja?! Onderweg kwamen we een stevig omheind stuk bos tegen waar zeugen rondliepen met tal van biggen. De grond was stevig omgekeerd en ontdaan van de gras- en kruidenlaag! Een natuurvriendelijke manier om een stuk grond voor te bereiden. Ik had die methode al gelezen in het blad van "buitengewone varkens" een organisatie die varkensvlees levert van varkens die in de buitenlucht zijn opgegroeid.

Maar ondertussen was ik wel zo aan het niezen en snuiten dat ik er s-nachts slecht van kon slapen, of het nou hooikoorts of verkoudheid was werd me niet duidelijk maar ik was wel blij dat Roos voldoende papieren zakdoekjes in huis had.

Johan Thorn Prikker

Bezoek aan museum Groningen stond op mijn lijstje en dat is natuurlijk bij Roos vandaan aanzienlijk korter reizen dan uit Bilthoven. Leuke tentoonstelling rond een initiatief van een stel studenten en ondernemers dat de moderne kunst van rond de eeuwwisseling naar Groningen bracht: "Hoe van Gogh naar Groningen kwam". Ik wilde dat graag zien. In de trein bestelde ik twee tijdslots en betaalde de toeslag - ben nog altijd verbaasd wat je kunt doen met zo'n smartphone - maar Roos wilde eerst nog de stad in en trakteerde op een bak kibbeling en even verderop op haverkoeken (die smaakten als karton, was m'n eigen keuze hoor har har). Werk van Vincent was vrij spaarzaam aanwezig maar veel van tijdgenoten als Jan Toorop, Henri de Toulouse-Lautrec en Johan Thorn Prikker maar ook mij volstrekt onbekenden die overduidelijk door Vincent waren geïnspireerd. Daarbij moest ik toch wel vaststellen dat van Gogh uiteindelijk een groot impressionist was daar waar ik hem vaak als slordig schilder beschouwde die er met perspectief soms niet veel van maakte. Deze tijdgenoten bakten er aanzienlijk kinder van, zoals hun zonnebloemen of bed in slaapkamer adstrueerden. Maar ook erg veel verrassend werk als van Thorn Prikker. Ik heb mij voorgenomen om voor 5 mei nog een keer te gaan kijken.