Pilaar met gat onder de Kwinkelier

Ik meldde het al vaker dat ik een kleine 45 jaar geleden de bouw van winkelcentrum "De Kwinkelier" van afstand heb mogen zien plaatsvinden. De steunberen waarop uiteindelijk het hele geval steunde en waartussen de parkeerfaciliteiten van het centrum berusten natuurlijk als eerste. Daaronder een afwijkende qua vorm, een rond gat; heeft mij altijd geïntrigeerd. Nu de sloop van het centrum gevorderd is kreeg ik de gelegenheid om dit fenomeen eindelijk eens aan te raken en te fotograferen.

Dacht dat het aan mijn geheugen lag?!

Een fantastisch geschreven roman rond de aanzet van de Franse Revolutie. Tijdens het lezen kwamen zo veel verschillende personen met hun voornamen, nieuwe namen en familie namen voor dat ik vaak niet meer wist hoe de onderlinge relaties waren. Als geoefend lezer las ik gewoon door, slechts sommige duistere liefdesrelaties hield ik vast en de echte revolutionaire stroom liep er wel als belangrijke draad doorheen. Het bleef een zeer boeiend boek dat ik binnen een week uit had.

Hedenmorgen sloeg ik de laatste pagina om en ik schoot in de lach, deze bestond uit de opsomming van alle personen en hun onderlinge relaties teneinde de lezer te hulp te schieten kennelijk. Het valt dus nog wel mee met dat krakkemikkige oude geheugen van me har har.

Overasseltsche Vennen met Margreeth

Met de stoptrein naar Utrecht en door naar Nijmegen want daar zou ik bus 9 nemen naar de Hatertsche en Overasseltsche Vennen, een mij onbekend natuurgebied. Het liep anders want de IC ging niet verder dan Arnhem. Maar het kwam helemaal goed, met de stoptrein naar Wijchen en daar haalde nicht Margreeth me op met de auto. We hadden een heerlijke wandeldag in dat mooie vennengebied, zo vlakbij haar woonstede. Een uitspanning met voortreffelijk gebak gaf Margreeth de gelegenheid om alsnog te trakteren voor haar verjaardag. Totaal liepen we ruim 10 km en we praatten wat af, uiterst plezierig. Ze bracht me terug naar station Wijchen en ik was met donker weer op de flat en behoorlijk moe van zo'n volle dag.

Milieudefensie versus Shell

Zo zit ik dan in de kou
in huis, jas aan, muts op

Zo vaak maakte ik foto's van treinen volgeladen met kakelverse auto's, klaar om hun portie CO2 in het milieu te pompen, daartoe aangezet door de trotse toekomstige eigenaars. Ook foto's, genomen vanaf een viaduct over zo'n 6 of 8 balans snelweg, vol met auto's, het verbaasde mij steeds dat we met z'n allen maar door denderen, alsof het milieu er niet toe doet. Natuurlijk speelt Shell een cruciale rol in het proces van oppompen en verwerken van ruwe olie tot brandstof, maar "wij" consumenten zijn toch degenen die er  voor zorgen dat die uiteindelijke omzetting tot CO2 plaatsvindt.

Het verbaast mij dat er maar weinig lieden zijn die zich dat niet alleen realiseren maar hun gedrag daarop aanpassen; geen auto rijden, en verder minimaal gebruik van energie, hoe moeilijk dat ook is. 

Ik ben ook bepaald geen heilig boontje hoor, maar rijd al 35 jaar geen auto meer en rijd vrijwel altijd met het OV. Maar ik heb zeker veel gevlogen. En in de flat zet ik de CV slecht open als ik bezoek heb en niet voor m'n eentje. Dan trek ik een jas aan, net als buiten. Was drogen op een rekje. Ach, het stelt weinig voor, maar geeft me een licht gevoel van voldoening. En als we dat allen zouden doen hoeft zo'n proces tegen Shell ook niet plaats te vinden. We zijn het toch echt collectief zelf als mensheid hoor die de rotzooi veroorzaken. Hebzucht en gemakzucht zijn twee heel biologische eigenschappen waar wij mensen ook mee "behept" zijn en zolang er nog zoveel verdiend wordt aan "de olie" en het verantwoordelijkheidsgevoel niet groter, zullen we gewoon doorgaan vrees ik. 

Het donor gebeuren op TV

Toen ik ergens rond 1986 besloot om zaad donor te worden had ik van z'n lang zal z'n leven niet kunnen denken dat de gevolgen daarvan voor mijzelf zo'n impact zouden hebben. Hier boven ziet u een foto die is genomen bij de gelegenheid dat er in onze groep van wettelijke kinderen en donorkinderen een nieuwe telg was toegetreden via DNA-analyse. 

De impact is enorm, zo is er een groepje van 8 donoren dat zich onder de naam "Priamos" heeft verenigd onder de zinspreuk "van en voor zaaddonoren". Van dat groepje maak ik ook deel uit. Er is nogal wat gaande in dat wereldje en daarbij zijn wij als representant van donoren betrokken geraakt bij een binnenkort te verschijnen serie op TV. Vandaag was er bij een van onze leden een kleine bijeenkomst om de eerste van een serie van meerdere afleveringen te zien. Was imposant en deed mij veel. Naast vreugde zijn er helaas ook veel strubbelingen, voer voor de journalistiek zo is het nu eenmaal.

Voor mij persoonlijk is het grote aantal jonge mensen dat ik op deze manier heb leren kennen een bron van vreugde; had ik toen ik daarmee de aanzet gaf in die kliniek in Rotterdam nooit kunnen bedenken. Ik deed het omdat ik ook anderen het genoegen van het ouderschap gunde.

Driebergen met Cyria en Luca

Deu afspraak met Cyria stond al een poosje in m'n agenda; we zouden gaan wandelen vanuit station Castricum vanwege het losloopbeleid aldaar. Maar Cyria had de afgelopen dagen de schoonheid van het herfstbos opgemerkt en vroeg of ik bezwaar had tegen de route station Driebergen-Zeist naar station Maarn. Nou geenszins maar het is inmiddels wel wolvengebied en dus gevaarlijk voor honden. Nou dat was geen probleem en zo ontmoetten we elkaar in de stoptrein vanuit Utrecht. Ik stelde voor om dan langs het meertje te gaan waar ik onlangs met broer Henk nog dodaarsjes had zien foerageren. Dus op Komoot onder het gemekker van Truus door de inderdaad fraaie herfstbossen en uiteindelijk bij het bekende meertje. Daar maakte ik de foto. En we praatten wat af, is altijd zo genoeglijk. Het boswandelen beviel Cyria zo goed dat we voor een volgende keer afspraken in "mijn" bossen en dat ze dan blijft eten met Luca en ongetwijfeld ook Roos. Gezellig, zal ik iets vegetarisch maken, oftewel Imam bayildi met veel knoflook.

Terug in Norg

Hier was ik voor het eerst in 1966, voor een vakantie met de ouders van Lien. Dit kerkje wilde ik graag terugzien. Daar heb ik samen met mijn latere schoonvader een kerkdienst bijgewoond. Het was in de tijd van de oorlog in Vietnam en dat werd gememoreerd in de preek van de dominee. Het was ook het jaar van de WK voetbal; samen met schoonvader de finale Engeland Duitsland bekeken.