Geniaal!

Vandaag kreeg ik een videootje van Joke met Mees achter een bord met stukjes brood. Hij zat niet zozeer te eten: "nee, daar begint ie niet aan!", maar hij speelt ermee en af en toe gaat er een stukje naar z'n mond zoals kleintjes dat met alles doen. Het ei van Columbus. Geniale actie van dochter en ik maakte de grap dat ze deze bevinding maar moest publiceren. Ze had het kennelijk ergens gelezen, maar goed nagedacht hoe kleintjes in elkaar zitten.

Intussen kreeg ik ook een foto van het jurkje, gedragen en geshowd door Ronja. Gelukkig is het toneelstukje al vrijdag, het jurkje is wel krasjes geworden zei Joke gisteren al. Tot vannacht 2 uur is ze ermee aan het werk geweest. Bewondering hoor dochter!

Afwisselende familiedag

1 april, grapjesdag, maar ook de verjaardag van kleinzoon Joris. Makkelijk te onthouden, m'n agenda attendeerde me en ik appte schoondochter Jessica met de felicitatie. Ik kreeg een paar leuke foto's van de vroege viering van dit heuglijke feit.

Vervolgens ging ik - aanzienlijk later dan het oorspronkelijk plan - naar Joke die druk.bezig was met naaigerei, een kleurig groene jurk voor het toneel optreden van haar dochter Ronja. Ze liep nog wat peinzend met schaar en groene lappen en wat kant, improviserend en vroeg mij zelfs om een mening. Ik kon me geen voorstelling maken en verliet mij op m'n vermogen om wenselijk te antwoorden. Ik vermoed niet dat ik iets heb bijgedragen aan het uiteindelijk resultaat.

Intussen werd Mees wakker, hij wilde niet meer eten, slechts de moedermelk kon zijn goedkeuring wegdragen. Nou, dat hebben we geweten. De gedachte is natuurlijk dat honger op zeker moment wel tot eten zal dwingen, nou, niets daarvan. Hij weigerde alle lekkers. En daar zat ik met een hongerig kind van anderhalf jaar, niets willen eten en krakend van de trek. Joke moest echt de andere twee ophalen van school. Mees werd huilerig, ik nam hem op schoot en probeerde hem te troosten, hij ging af en toe zo tekeer dat ik dacht dat hij buikkramp had, een koliek? En dan werd hij weer rustig en z'n leuke zelf. Maar eten, ho maar?! Joke probeerde van alles, maar hij spoog gepureerd eten gewoon uit. Hij wilde moedermelk. Uiteindelijk heeft ze hem op die manier en zichzelf de rust gegeven. Had ze ook nodig om het jurkje af te maken.

Ik ging in de middag met de drie kinderen naar de kinder speeltuin met glijbaan. Ze gingen steeds gekkere dingen doen tot ik het genoeg vond en met Mees terug ging. Intussen had Joke het eten gemaakt. Mees wilde niks!

Pas toen Pieter thuis kwam gaf ze zich gewonnen en Mees het gewenste. De rust keerde weer. Ronja liep nog een klein stukje met me mee naar het station. Was een enerverende dag geweest. 

Joke was tot 2 uur snachts doorgegaan tot het jurkje af was. Een snoezig resultaat!

Waterbuffels

Voor vandaag had Roos een track voorgesteld door voor haar bekend gebied en bereikbaar met de bus van Wijhe naar Deventer. Het werd een mooie wandeling waarbij ik af en toe stukjes herkende, we hebben in deze contreien wel vaker de benen gestrekt. Een leuke plek om koffie te drinken die Roos gebruikte om door tweedehands kleding te snuffelen en ik om twee stukken ontbijtkoek te scoren. 

Via de bekende pruimen boomgaard verder. In een kleine omheining stonden twee bijzondere schapen van een ras dat zich op natuurlijke wijze op een eiland heeft ontwikkeld, klein van stuk en flink behaard.

Het doel van de wandeling was een boerderij waar waterbuffels werden gekweekt voor de slacht. Roos had hier al eens eerder vlees ingeslagen en wist nu weer de moeizame, moderne procedure te volkeren om de onbemande winkel binnen te komen en vlees te bemachtigen en af te rekenen. Bij vertrek kwamen we nog in gesprek met de jonge boer van het bedrijf.

We liepen verder naar Diepenveen en namen daar de bus naar Deventer. Daar scheidden onze wegen.

Boerenkool met buffelvlees

Roos had voor het eten van vanavond boerenkool met gesudderd buffelvlees bedacht. Aangezien ze mijn kunde voor het braden van vlees en vooral het bereiden van jus daarbij hoogacht, gunde ze mij de eer om dat deel van de maaltijd  toe te bereiden. De boerenkool trok ze vers uit de tuin zodat we die binnen het uur in konden laten treden; verser kan niet!

Hier en daar heb ik op aanwijzing van Roos stukken van de tuin omgespit, zaaiklaar gemaakt. Daarbij werd een reeds uitgegroeide meikever wakker gemaakt, Roos maakte er een foto van en daarna heb ik hem weer toegedekt: "nog even wachten vriend!", fluisterde ik hem toe. Het is nog maar Maart!

Broedtijd!

Met de trein van 9.30 naar Harderwijk en met een krappe overstap gelukkig bus 104 naar de Zwarte Boer gehaald. Op voor de bekende wandeling door "Wolvenland", het noordelijk deel.van de Veluwe met het Hulshorsterzand. Het was een fantastische wandeldag, misschien wat fris, maar redelijk zonnig en vooral stil, geen wind. Vogels alom en tot mijn grote genoegen stroomde er behoorlijk wat water door de Leuvenumse beek. Het herstel van de beek in oude glorie heeft gewerkt, de kanalisering is deels tenietgedaan door zand in de beek te storten zodat zij ondieper is geworden, bochten zij hersteld en daarmee het grondwaterpeil verhoogd. Goed werk van natuurmonumenten.

Overigens niets gemerkt van de aanwezigheid van wolven.

Aangekomen bij het Hulshorster zand bleek dat het terrein niet mocht worden betreden vanwege de broedtijd. Het was opvallend dat ik geen roodborsttapuit of boomleeuwerik gehoord had, dat zijn - zeker in deze tijd - de luidruchtige vogels van dit soort gebieden. Er zijn echter geen of nauwelijks insecten die zij als voedsel nodig hebben. Droef hoor.

Ik trok mijn plan en besloot via Hulshorst aan de andere kant van het spoor naar Njnspeet te wandelen. Een nieuw wandelgebied dat mij niet tegenviel.

Finland en zo

Wanneer verwanten of vrienden van mij naar verre oorden gaan vraag ik steeds of zij mij foto's willen sturen. Dat deed ik zelfs al voor de tijd van WhatsApp. Zo kreeg ik zo'n 25 jaar geleden op mijn verzoek 3 CD's vol met foto's van een 3 weekse reis door IJsland en onlangs nog uitgebreide reportages van Japan, Slovenië, Nieuw Zeeland, Lesbos, Gulbenkian museum en de VS. En dan nu uit Finland waar tot mijn verbazing volop sneeuw ligt en dan prachtige natuurfoto's. Geeft een goede indruk en nu ik bejaard ben heb ik ook min of meer het gevoel dat ik daar een beetje ben geweest. Leuke extraatjes dankzij m'n uitgebreid netwerk van vrienden en familie.

Robbenoordbos met broer Jan

Was een gezellige dag met m'n broer en schoonzus. Vanmorgen met de trein naar Hoorn en daar stond Jan al klaar met zijn fraaie bolide. Ach, we spreken elkaar niet veel, maar alsof je elkaar de vorige dag nog zag pak je de draad weer op. Uit de chat begreep ik pas dat hij last van z'n voet had gehad, maar dat was nu over en dat hij mij gezegd had dat hij niet naar Texel wilde was geen excuus maar hij is echt kouwelijk geworden. Ik moest bekennen dat ik dit ook eigenlijk voor het eerst last had van koude voeten tijdens het wandelen en bij het slapen gaan har har. "We worden oud broer", zeiden we in koor.

Thea verwelkomde me, altijd fijn om haar weer te zien, we kennen elkaar ruim 50 jaar, vorig jaar vierden ze hun bruiloft. Gezellig bij de koffie wat bijpraten en over de last van de ouderdom, tja dat krijg je. Vandaag was onze nicht 81 geworden, hoort ook bij de club van oudere ouderen (gemunt door Koot en Bie).

Jan en ik maakten een wandeling in het Robbenoordbos, de plek waar mijn twee broers vaak kwamen met onze vader in zijn laatste weken. Vader is altijd een vast gesprekspunt, de oude pater familias heeft veel voor ons betekend. Mijn broers missen hem nog steeds, ik denk veel aan hem, hij zit altijd nog een beetje op m'n schouder.