Zweet op de rug

 

Een lorrie vol stenen 

Rood had me speciaal gevraagd om niet vanmorgen voor dag en dauw te komen, ze had gisteren een bijzonder drukke dag achter de rug en laat naar bed vanwege een lezing. Dus ik kon rustig aan doen, rugzak ingepakt, nog wat oud papier weggebracht onderweg naar het station en ook nog wat overtollige boeken in een biebje ondergebracht. En zo rond kwart voor elven kwam ik aan bij een goed uitgerust Roosje. Voor vandaag hadden we een heel programma rond het afvoeren van de stenen uit de tuin naar de voorkant van het huis. Roos had inmiddels in haar eentje al ruim de helft van de stenen naar voren getransporteerd met behulp van het handige karretje maar voor vandaag stond er toch nog een flinke bunch aan werk op ons te wachten. Stoer dacht ik: "dat doe ik wel even", maar na een misschien tiental heen en weer gebrachte 25 kg stenen voelde ik toch wel dat het wat rustiger aan moest. Dus deden we het om en om zodat de ander wat kon bijkomen. Het was een stevige klus maar wij ouwetjes redden het prima. Ik dacht zelfs dat we voor de lunch al klaar waren met de klus. Gaf ons een zeer tevreden gevoel in ieder geval. Ik was uiteindelijk wel zo verschrikkelijk moe dat ik 's-avonds na het eten "even" wat ging lezen boven op bed, nou dat werd onderbroken door zeker een uur lekker meuren. Daarna Hebben we nog wat beneden zitten kletsen, Roos heeft nog een wijntje genomen en vervolgens weer uitstekend geslapen.

Geen kastanjes

 vanmorgen moest ik een rondje doen door het dorp, eerst naar de kerk waar een grote container staat waarin het oud papier gedumpt kan worden, wordt keurig verzameld en gesorteerd door vrijwilligers van de kerk en de kerk krijgt een zekerbedrag voor dit oud papier, afval van de huidige maatschappij. Ik reed verder door het dorp langs een mini-biebje, dit keer niet om te scoren maar juist om wat boeken af te geven. Vaak zitten die biebjes helemaal stampend vol, maar deze had ruimte zat voor de boeken die ik kwijt wilde. Verder door naar de Hubo om een paar werkhandschoenen te kopen om Roos te kunnen helpen bij het verplaatsen van de enorme hoeveelheid stenen die zijn vrij gekomen uit haar tuin die herschapen gaat worden van parkeerplaats naar vijverhoudend en meer tuin en opvang van hemelwater. Op de terugweg kwam ik langs ons oude huis aan de Hoflaan en keek ik naar het oude kastanjeboompje dat daar gelukkig nog steeds staat ondanks dat het huis inmiddels alweer voor de tweede keer na ons vertrek van eigenaar is veranderd. Het boompje heeft nooit echt gefloreerd, hadden we het in de tuin van mijn ouders voorgetrokken daar werd het in 1981 door mijn vader meegenomen en hebben we het geplaatst ergens onder de beuk. Omdat het maar niet groeide heeft Anneke het door een professionele tuinman laten verplaatsen naar een zonniger plek in de tuin, maar ook daar kwam het niet echt uit de verf. En vandaag stond het reeds geheel kaal, zonder bladeren maar ik zag ook geen kastanjes liggen. Toen realiseerde ik me dat ik dit jaar nog slechts 1 keer ergens 1 kastanje heb zien liggen terwijl er in deze tijd altijd tientallen plat gereden exemplaren op de weg lagen. Het sterke vermoeden steeg bij mij op dat het wel eens aan het geringe aantal insecten kon liggen en dat er geen bestuiving van de kastanjebloemen heeft plaatsgevonden zoals dat in vroeger jaren gebruikelijk was.

Tomaatjes uit de kas

 Vanmorgen vroeg uit de veren en metde trein van 10 uur via Zwolle naar Dalfsen en daar het buurtbusje naar Vilsteren. We maakten een wandeling volgens een nieuwe track die Roos had gemaakt om inkopen te gaan doen bij de Vennerij. Mooie wandeling, prachtig weer en gezellig geluncht in de trailer annex lunchplekje bij de Vennerij. Lekker verse eieren maar ook van die zongerijpte tomaatjes en die ouderwetse appels met een grappige naam, iets als "Lunterse praatjesmakers" o.i.d. 
Terug in Zwolle namen we afscheid op het station en gingen elk ons weegs.

Concert in Wijhe

 Vanmorgen weer in het teken van de muziek, dit keer trad een bekende van ons, Maxime Snaters op met een celliste. Hadden we niet op gerekend, we dachten dat zij in haar eentje zou spelen. De eerste sonate voor cello en piano was van Mendelsohn. Ik zat met bewondering te luisteren naar het razendsnelle pianospel dat Maxime schitterend uitvoerde, de cello partij viel een beetje tegen. Wij zaten vlak achter de piano en ik genoot van het pianospel waarvoor ik Maxime na afloop ook complimenteerde. Bij de tweede sonate die zij speelden, van Debussy, was ik niet onder de indruk, noch van het spel maar ook niet van de complsitie. Het derde stuk dat zij speelden was mij bekend, de Berceuse voor piano en strijkinstrument van Fauré. Heb ik in het verleden een aantal keren gespeeld met een kennis van ons, mooie zwijmelmuziek. Een volgende keer hoop ik Maxime solo te horen spelen of als begeleidster van Irene bij de VvhL. 

Lof der koffie

 Spannende dag voor Roos, haar compositie voor Vrouwenkoor, "Lof der koffie" zou worden gezongen door het Sallands Vrouwenkoor waarin zij zelf zingt. Zo'n eerste uitvoering van een eigen compositie is altijd iets heel bijzonders. Het vond plaats in het kader van een heel circus van verschillende koren die telkens in 20 minuten hun kunsten mochten vertonen. Vooraf aan de Sallandse dames een mannenkoor dat het Slavenkoor prachtig ten gehore bracht.Ik moest wel een beetje lachen om het publiek dat duidelijk niet gewend was aan muziekuitvoering en luidruchtig dwars door het gezang heen zat te leuteren. En daar kwamen het Sallands Vrouwenkoor uit Wijhe op. Eerst een merkwaardige compilatie van thema's uit de muziek van Beethoven, maar daarna Roos' compositie, "de Lof der koffie". De mij inmiddels bekende klanken, meerstemmig en tegen elkaar in gezongen klonk uitstekend. De tekst was te verstaan en kwam best over. Het publiek reageerde met een denderend applaus. Roos werd door de dirigent naar voren gehaald en apart nog eens met applaus bedankt. 
Koor af en ik ging er ook direct uit, nog even napraten en iedereen was enthousiast over wat was uitgevoerd m.n. de Koffie natuurlijk, een lastig stuk dat maar weinig was gerepeteerd door de dirigent. Ook die zocht ik nog even op om haar te feliciteren met deze première, er zullen niet veel koren zijn met een eigen componiste in de gelederen. Was best een moeilijk stuk voor haar als ik de rest van het repertoire mede in beschouwing neem.
De jongste zus van Roos en haar partner waren ook bij het concert aanwezig en gingen uiteraard even mee naar huis. We hebben uitermate genoeglijk met elkaar zitten praten in de tuin. Al met al een dag met een gouden randje.

De Zandwetering en een ossentong

Fraaie blik op de omgeving

Dat was vroeg op vanmorgen en met de bus van 9.07 richting Deventer en uitstappen op de plek waar Roos vorige week haar wandeling begon, bij de Zandwetering. En dan blijkt maar weer hoe fraai het Overijsselse landschap is. Direct langs het water met links en rechts zompig land waar we na enkele honderden meters ook daadwerkelijk inliepen. Het was 10 kilometer genieten in stilte en met adembenemend mooie natuur. Roos had me niet voor niets uitgenodigd om deze wandeling ook te genieten. Uiteindelijk eindigden we in het dorp Diepenveen, een uur eerder dan Roos gepland had, ze moest vanmiddag naar Amsterdam voor een concert voor vrienden van het IVC en dat wilde ze beslist meemaken en deze wandeling kon net in haar drukke tijdschema van deze twee weken ingepast worden. Maar we waren dus ook behoorlijk vroeg in Wijhe waar we onze bammetjes wegknaagden met een gekookt eitje erbij. Ik besloot dan ook maar om lekker vroeg terug te gaan naar de flat, de stoptrein reed weer normaal dus geen probleem rond Amersfoort zoals gisteren op de heenweg. 
Tot mijn verrassing werd ik gebeld door Andjelina van de zuivelboerderij of ik geïnteresseerd was in een ossentong, natuurlijk was ik dat, dus bij thuiskomst direct op de fiets gestapt en naar Boom en Bosch gepeddeld. Kon ik tevens wat zuivel inslaan, dat kwam er de laatste tijd niet van omdat ik steeds op de dinsdagen en vrijdagen bezet was.  De ossentong direct opgezet en langzaam tot koken gebracht.

Op de koffie

 In de loop van de ochtend kwam buurvrouw op de koffie. Ze zat natuurlijk vol van de afgelopen week in het ziekenhuis en vertelde mij volop van wat er allemaal gebeurd was en dat was niet mis. De pijn bestrijding was een heel proces al met al met allerlei diagnostiek als uitwerking en dat loog er niet om. Ik heb geprobeerd haar tot steun te zijn en heb haar verhaal met alle aandacht beluisterd. Heb met haar te doen. Ik bood aan om boodschappen te doen en eventueel wat te koken en toen vroeg ze of ik een pan kippensoep zou willen koken. Nou dat deed ik graag. Ik moest wel in de loop van de middag weg naar Wijhe, maar hup naar AH en wat ingrediënten voor een magere kippen/groentesoep ingeslagen en direct klaargemaakt. Een deel van de nog hete soep overgedragen in een pan van haarzelf en toen naar het station en naar Roos, we zouden morgen aan de wandel gaan, de enige dag in Roos' drukke programma van deze week dat we samen aan de wandel konden gaan. 's-Avonds wat gebridged en heerlijk geslapen.