Van Borne naar Weerselo

Tot mijn verbazing ging de wekker om half acht en stond Roos direct naast het bed. Ze is nooit zo snel maar nu wel, we zouden een lang weekend gaan bridgen in Ootmarsum. Dat was ons enkele weken geleden zo goed bevallen, met name het hotel en de gezelligheid bij het bridgen dat we nu alweer gingen. Een hele onderneming die we steeds combineren met onze andere sportieve activiteit: wandelen. En zo had Roos voor vandaag een wandeling bedacht, intensief geklemd tussen OV-voorzieningen. Eerst met de trein naar Borne, dan met een buurtbusje tot de rand van Borne. Daar begon de wandeling naar Weerselo en van daar weer met het buurtbusje naar onze bestemming, stadshotel Ootmarsum.

Was een aangename wandeling waarin Roos alle kleine stukjes natuur die te bekennen waren in deze intensief door landbouw gedomineerde streek, Twenthe, had opgenomen. 

Uiteindelijk in Weerselo aangekomen vonden we de bushalte tussen de vrijdagse marktkramen. Vlotjes met het busje naar Ootmarsum waar we ons direct lieten verwennen: warme appeltaart met slagroom en kaneel ijs.

Het hotel stelde ons niet teleur, fijne kamer en lekker gedineerd. Het bridgen was weer even wennen met kaarten, maar het resultaat en het plezier in het spel stemden tot tevredenheid.

Heb je Ovidius Metamorphosen voor me?

Vanmorgen vroeg, ik lag nog in bed het NOS nieuws op de phone te lezen, kreeg ik een WhatsApp bericht van Cyria met de vraag of ik voor haar de Metamorphosen van Ovidius te leen had. Nou die had ik, verder had ik een afspraak vanmorgen vroeg bij de tandarts in Amsterdam. Cyria woont in Haarlem en dat viel allemaal goed te combineren. Zo zaten we rond de middag ergens in de buurt van het station Haarlem heerlijk te lunchen en te praten over o.a. kunstgeschiedenis. Ik gaf haar mijn oude "Ovidius" ten geschenke; op mijn leeftijd begin je wat af te bouwen en is het fijn als je iets dat je altijd dierbaar was kunt doorgeven. Cyria doet sinds kort een cursus kunstgeschiedenis en had nu een thema over de invloed van dit prachtige klassieke werk van Ovidius in de (schilder)kunst. 

Ik moest weer snel door, zou nog naar Wijhe gaan. Zij had voor mij ook een boek, waarvan ze dacht dat het mij zou interesseren, "de glans van oud ijzer" van Cornelis Verhoeven. Dat nam ik natuurlijk mee, ik lees graag boeken die mij geadviseerd worden.

Onderweg in de trein appte ik nog uitgebreid met haar over de prachtige verhalen van Ovidius.

Ik had geweldige pech met de aansluiting en vertraging zodat ik een uur langer over de vertrouwde rit naar Wijhe deed dan andere keren. Ach, na zo'n gezellige dag en met mijn door vele jaren treinreizen tot flegmatisch geslepen karakter kwam ik opgewekt bij Roos aan. Nog wat nageborreld zelfs.

De oude stoel gaat eruit

Dit is nog de oude stoel van m'n moeder, inmiddels vast al 45 jaar oud. Sinds ik op de flat woon staat deze versleten zetel op deze plek, maar nu heb ik besloten dat hij op mag krassen. Maar eerst eens onderzoeken of er in het gezin van broer Henk misschien nog belangstelling is voor "de stoel van oma". Toen ik enkele jaren geleden de oeroude klok van m'n ouders wilde doorgeven aan nichtje Petra, bleek dat broer Henk daar had ingegrepen en de klok niet slechts had opgeknapt maar ook zichzelf had toegeëigend. Maar zo niet de stoel, daarvoor was geen plaats in herberg of stal, zal uiteindelijk op "de werf" eindigen vrees ik. Noch Petra, noch Henk had enige belangstelling. Tja, zo vergaat het uiteindelijk alles.